Point Of View

Δεύτερη Μέρα Release Festival - Review

Κωστής Γωγιός

Οι Jamiroquai μπορεί να μην μας έκαναν την χάρη και μαζί μ’ αυτούς να χάσαμε και την ευκαιρία να ακούσουμε τον Michael Kiwanuka, αλλά η δεύτερη μέρα του festival ήταν αδύνατο να ακυρωθεί. Ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού κοινού, οι Thievery Corporation μαζί με τους επίσης αγαπημένους Archive, έμοιαζαν ιδανικοί να ισοσταθμίσουν, όσο είναι δυνατόν, την ακύρωση της τρίτης μέρας. Ο καιρός δεν έδειχνε ιδιαίτερα συνεργάσιμος, αλλά ο κόσμος, χάρη και στη συνεχή ενημέρωση της διοργανώτριας εταιρείας, έδειχνε ότι δεν πτοείται από τα φθινοπωρινά τερτίπια του.

Οι Kadebostany είναι αυτοί που «πλήρωσαν» τις τελευταίες προσπάθειες του καιρού να μας πείσει ότι δεν είναι Ιούνιος, καθώς έπαιξαν το μισό set τους υπό βροχή. Έπαιξαν κομμάτια τόσο από τον πρώτο δίσκο όσο και από το καινούριο ΕΡ και διασκεύασαν David Bowie (Heroes) και Beyonce (Crazy In Love). Οι Ελβετοί έκαναν αναφορά στο ότι η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που σημείωσαν επιτυχία, παρουσίασαν την νέα τους τραγουδίστρια Kristina, έστειλαν πολιτικά μηνύματα για την «αντίσταση για την ελευθερία της Ελλάδας» και παρουσίασαν ένα άλλοτε ηλεκτρισμένο και άλλοτε μελωδικό setlist με κομμάτια όπως το “Mind If I Stay”, “Invisible Man”, “Joy & Sorrow”, “Castle in the Snow”, “The National Anthem of Kadebostany”, “Frozen to Death”, “Early Morning Dreams”. 


Οι Archive εμφανίστηκαν στην σκηνή στις 9 και για μιάμιση περίπου ώρα έπαιξαν μπροστά στους αρκετούς fans τους. Συγκρότημα που έχει αγαπηθεί αρκετά στην Ελλάδα και με ένα νέο δίσκο (“The False Foundation”) στις αποσκευές τους, οι Βρετανοί έπαιξαν τόσο νέα όσο και παλιότερα τραγούδια τους: από τα “Driving in Nails”, “The False Foundation”, “Crushed”, “Kid Corner”, “Violently”, “Controlling Crowds”, μέχρι τα αγαπημένα “You make me feel”, “Bullets”, “Numb”, “Fuck U” (που άναψαν και κάποια καπνογόνα). Οι Archive έπαιξαν επαγγελματικά μεν, αλλά άνευρα δε. 


Προσεγμένα φώτα και video, απέδωσαν καλύτερα τα νέα κομμάτια, έπαιξαν λίγα από τα παλιά (και αγαπημένα του κόσμου), έδειξαν πόσο δεμένη και «προβαρισμένη» μπάντα είναι, έκαναν τον κόσμο να περάσει καλά, αλλά έχω την αίσθηση ότι ίσως κάτι έλειπε από πλευράς ενέργειας ή δυναμικής.

Λίγα λεπτά μετά τις 11, η κολεκτίβα των Thievery Corporation έκανε την εμφάνιση της στη σκηνή. Με τον τελευταίο δίσκο (“The Temple of I & I”), να ακολουθεί πιο reggae μονοπάτια και με τους ίδιους να αποτελούν μια σταθερά στην εξίσωση «αγαπημένη μπάντα του ελληνικού κοινού + Καλοκαίρι» , για δύο ώρες έκαναν τον κόσμο που είχε γεμίσει την Πλατεία Νερού να χορέψει και να περάσει καλά. 


Το δίδυμο των Rob Garza και Eric Hilton με τους Rob Myers (κιθάρα, σιτάρ), Ashish Vyas (μπάσο) και Jeff Franca (ντραμς) πότε μόνο με μελωδίες στα instrumental κομμάτια και πότε με τη βοήθεια των Mr. Lif, Puma Ptah , Natalia Clavier, Racquel Jones, Loulou Ghelichkhani έστησαν το δικό τους πάρτι, στο οποίο ήμασταν όλοι καλεσμένοι. Dub, reggae, electro, hip hop, funk, ethnic, δεν έχει σημασία τι ύφους θα ήταν το επόμενο κομμάτι, αφού όλα είχαν την ίδια συνισταμένη: αυτή την feel good ατμόσφαιρα, μαζί με την κουλτούρα τους που είναι το σήμα κατατεθέν τους. Γνωστοί για τις live εμφανίσεις τους και την τρομερή ενέργεια που βγάζουν επί σκηνής, έπαιξαν κομμάτια από την 20ετή δισκογραφία τους και δεν νομίζω ότι άφησαν κάποιον παραπονεμένο από τις μουσικές επιλογές τους.

Η συναυλία μπορεί να έγινε στο πλαίσιο της κυκλοφορίας του νέου τους δίσκου, αλλά εκτός από τα νέα κομμάτια τους, φρόντισαν να παίξουν και πολλά από τα αγαπημένα του ελληνικού κοινού, όπως το “Amerimacka”, το “Richest Man In Babylon” ή το πάντα ξεσηκωτικό “Warning Shots”. 3 χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία εδώ, οι Thievery Corporation απέδειξαν ότι είναι ένα group συνυφασμένο με το ελληνικό Καλοκαίρι, έπαιξαν δύο encore και σχεδόν 2 ώρες, ο Garza δήλωσε ότι η Αθήνα είναι η αγαπημένη του πόλη στον κόσμο και μας άφησαν να παρακαλάμε να έπαιζαν ακόμα περισσότερο και κυρίως η επόμενη φορά να είναι ακόμα πιο σύντομα.  Μια πολύ καλή εμφάνιση από ένα αγαπημένο συγκρότημα, που έκανε τον κόσμο να περάσει καλά, να χορέψει, να διασκεδάσει και να προετοιμαστεί για το καλοκαίρι που δείχνει ότι έρχεται, έστω και με δειλά βήματα. 

Setlist 

The Forgotten People, Until the Morning, True Sons of Zion, Letter to the Editor, Culture of Fear, Illumination, Le Monde, Love Has No Heart, Weapons of Distraction, La Femme Parallel, Amerimacka, The Heart's a Lonely Hunter, Fight to Survive, Lebanese Blonde, The Richest Man in Babylon

Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος