Ριχάρδος Γ’ – Κριτική

Αν το βασίλειο είχε τόση σημασία όση το άλογο, κι αν τα θηρία ένοιωθαν μια σταλιά συμπόνια, τότε ο Ήλιος των Γιορκ δεν θα έδυε ποτέ. 

Ένα βασίλειο σκαιό, γεμάτο υποκριτές, κόλακες, αιμοσταγείς αιμομίκτες, κενόδοξους. Ένας άντρας έρχεται να κλείσει τα στόματα όλων αυτών, ενδεχομένως για πάντα: Δούκας του Γκλόστερ, Ριχάρδος Γ’, ο τελευταίος βασιλιάς των Γιορκ. Ένα ιστορικό πρόσωπο και η ιστορία του πολέμου των Ρόδων, γίνονται ο καμβάς για ένα δράμα, μια τραγωδία ενός έθνους που βαδίζει προς τη δύση μιας εποχής. Το έργο αυτό του Σαίξπηρ, είναι ο καθρέφτης και η κριτική του κόσμου που μετά από τόσο Πόλεμο, δεν νοιώθει πια πώς να ζήσει χωρίς αυτόν.

Είναι σαφές ότι ο Ριχάρδος, όντας το κεντρικό πρόσωπο και ενορχηστρωτής των καταστάσεων, οριοθετεί με την ερμηνεία του την ταυτότητα του έργου. Σ’ αυτό το σημείο, η κα Κωνσταντίνου κάνει την ανατροπή, ερμηνεύοντας ένα Ριχάρδο άρρηκτα συνδεδεμένο με τις βιολογικές του ανάγκες, πλήρως συμμορφωμένο με το πολυμήχανο μυαλό του, απενοχοποιημένο των ευθυνών κάθε φόνου, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του εαυτού του. Αποδομεί τον Ριχάρδο, τόσο ώστε να μας τον συστήσει εκ νέου, σε μια παράσταση πολύ κοντά στα πρότυπα  της περιβόητης «Μαύρης Οχιάς». Όλοι οι ερμηνευτές βαδίζουν σε αυτό το μοτίβο, με ιδιαίτερη άνεση, προτείνοντας ενδιαφέρουσες ερμηνείες, ολοκληρωμένες και συνεπείς, παρά το γεγονός ότι είναι επιφορτισμένοι με περισσότερους από ένα ρόλους.

Η αισθητική προσέγγιση, τόσο μουσικά όσο και σκηνικά, υποβοηθά αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους ερμηνευτές. Οι τεχνικές δυνατότητες της σκηνής ωστόσο, το σύστημα περιστροφής και η μηχανική καταπακτή, χρησιμοποιούνται δραματικά και αποκτούν ουσία στην εξέλιξη της παράστασης. Χαρακτηριστική επίσης είναι η φωτιστική συνθήκη, τόσο με την χρήση του γυάλινου εστεμμένου κρανίου, όσο και το φωτιστικό σώμα που χειρίζεται ο ίδιος ο Ριχάρδος προτείνοντας την  υποκειμενικότητα στην ροή των γεγονότων, που φωτίζει.

Ο κ. Τζαμαργιάς δημιουργεί μια παράσταση, που διδάσκει χωρίς να γίνεται διδακτική, διασκεδάζει χωρίς να γελοιοποιεί και τέλος, συγκινεί χωρίς να προκαλεί τη λύπηση. 

Στοιχεία Παράστασης

Μετάφραση: Κ. Καρθαίος, Δραματουργική Προσαρμογή: Σάββας Κυριακίδης, Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς, Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, Μουσική: Κώστας Βόμβολος, Χορογράφος: Αλίκη Καζούρη, Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Βετούλης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάκης Μεζόπουλος, Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Νόρα Δεληδήμου, Σχεδιασμός Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί (σε αλφαβητική σειρά):

Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Θωμάς Γκαγκάς, Καίτη Κωνσταντίνου,  Αλέξανδρος  Μαυρόπουλος, Μιχάλης Μουλακάκης, Πηνελόπη Τσιλίκα.

Στο ρόλο της Μαργαρίτας, η φωνή της Μπέτυ Αρβανίτη.

Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι, τηλ. 210364380

Παραστάσεις: Τετάρτη & Κυριακή στις 7μμ, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 9μμ

Διάρκεια παράστασης : 2 ώρες και 10 λεπτά

Τιμές Εισιτηρίων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 18€ |Τετάρτη & Πέμπτη: 15€ | Φοιτητικό, Άνεργοι, ΑΜΕΑ: 12€ όλες τις ημέρες.