Point Of View

Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ...

Θοδωρής Τσοκανής

Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ ... ήταν μια φορά κι έναν καιρό.

Έτσι μου φαίνεται η Σαββατιάτικη απόδραση στο υπέροχο Μπέργκαμο, μια πόλη ιταλιάνικη, λίγο πιο έξω απ τα σικ Μιλάνα, μια πόλη μικρή σε έκταση, μεγάλη σε ομορφιά και ιστορία. 

Πας που λες εκεί για μια μέρα, 2 ώρες φτηνής πτήσης και από το αεροδρόμιο 10 λεπτά με λεωφορείο, απλό, εύκολο, γρήγορο. Έχεις κλείσει και ξενοδοχείο, παρατάς το σακβουαγιάζη (μπακπάκη είναι, ένα με brand απάνω που όταν μου το δώρισε η εταιρεία δεν μπορούσα ούτε εγώ, ούτε εκείνο να φανταστούμε πόσα ταξίδια θα κάναμε παρέα επί 9 συναπτά έτη - αλλά είναι ευρύχωρο, ανθεκτικό και βολικό το άτιμο, αναντικατάστατο σχεδόν) και ξεκινάς το περπάτημα να φτάσεις μετά από κάνα τεταρτάκι, μέσα από μια θαυμάσια λεωφόρο με υπέροχα κτίρια με καταπράσινους κήπους, στο τελεφερίκ που σε ανεβάζει στην Άνω Πόλη.

Η Άνω Πόλη είναι μια εξαιρετικά καλοδιατηρημένη καστροπολιτεία, με υπέροχα κτίρια και πλατείες και εκκλησίες και πύργους και κάστρα, και πας γύρω γύρω, φιδογυριστά και θαυμάζεις, και φωτογραφίζεσαι και σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να ζήσεις εδώ, σ' ένα palazzo κι ας έχει υγρασία το χειμώνα, (αν έχεις λεφτά για το palazzo έχεις και για τη ΔΕΗ - μη μου ανησυχείς) και κάθεσαι να τσιμπήσεις ένα κατιτί και να πιεις κι έναν cappuccino αυθεντικό, βέρο ιταλιάνικο, θεσπέσιο θαυμάζοντας τα γύρω γύρω. 

Αχ αυτά τα ιταλιάνικα γύρω γύρω!


Και μόλις κουραστείς, ξαναπαίρνεις το τελεφερίκ και κατεβαίνεις στη νέα πόλη, η οποία λίγα έχει να ζηλέψει απ την παλιά, τι λεωφόροι στολισμένοι με σπίτια κοσμήματα, τι πεζόδρομοι πνιγμένοι σε βιτρίνες ακριβές και μη, όμορφα καφέ κι εστιατόρια και μια καθαριότητα να πλανάται παντού και πανταχόθεν, και ο κόσμος να ρέει παντού, νέοι, γέροι και παιδιά, τουρίστες και μη, σε μια ζωντάνια υπέροχη!

Και το βράδυ να κάθεσαι στην pizzeria και να μην ξέρεις τι να πρωτοπαραγγείλεις, και ξέρεις πως εμένα τα ζυμάρια αν και μ αρέσουν πολύ τη θέλω την pizza λεπτή και ιταλιάνικη, φινετσάτη σαν εκείνους και τις πόλεις τους, σαν το ντύσιμό τους και τα σπίτια τους. 

Και την επομένη φεύγεις για τα πάτρια να αντιμετωπίσεις τη ρουτίνα και αισθάνεσαι ότι έλειψες κάνα μήνα, μιας και δροσίστηκες και ξεκουράστηκες και πέρασες ωραία - και πολύ σημαντικό - οικονομικά. 

Για αυτό λατρεύω την Μπότα της Μεσογείου, όπου κι αν έχω πάει, θέλω να μείνω εκεί, να ζήσω μέσα στην ομορφιά και τη φινέτσα τους - ε, κι όταν καλοκαιριάσει και θέλω μπάνια, το Πήλιο θα ναι εκεί να με περιμένει!


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος