At Home at the Zoo – Κριτική

Ο Πίτερ και η Αν είναι παντρεμένοι κι έχουν δυο κόρες, δυο παπαγαλάκια και δύο γάτες στο όμορφο σπίτι τους. Ο Τζέρι είναι ορφανός, μένει σε ένα δωμάτιο δίπλα σε μια μαύρη τρανσέξουαλ, στον πάνω όροφο από την αλκοολική σπιτονοικοκυρά του που έχει έναν μοχθηρό σκύλο. Ο Πίτερ θα βρεθεί αντιμέτωπος και με τους δύο, με την Αν στον «ιδιωτικό τους ζωολογικό κήπο» και με τον Τζέρι στο Σέντραλ Πάρκ μιλώντας για τον Ζωολογικό Κήπο, για το κλουβί με τα λιοντάρια. 

Ένα έργο με δύο πράξεις, όπου η πρώτη γράφτηκε το 2004 και η δεύτερη το 1959, απόδειξη ότι στο μυαλό ενός θεατρικού συγγραφέα όπως ο Edward Albee (1928 – 2016), οι χαρακτήρες, και η πορεία τους μέσα στο δραματουργικό σύμπαν είναι πολυσήμαντη και πολυδιάστατη, ενώ η ενέργεια τους δεν παύει με το οπισθόφυλλο. Ο ίδιος ο  Albee, αναφέρει ότι από το 1959, οπότε και γράφτηκε το “Zoo Stοry”, τον απασχολούσε η δυσανάλογη έκταση των δύο ρόλων: του Τζέρι έναντι του Πίτερ, έτσι « να και η Αν, η σύζυγος του, την οποία πρέπει κατά βάθος να είχα φανταστεί, σαράντα και κάτι χρόνια πριν, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει.» (Edward Albee, “How The Zoo Story Became a Two-Act Play”).

Το πλήρες έργο, λοιπόν ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, με πρωταγωνιστές την Θεοδώρα Σιάρκου στο ρόλο της Αν, τον Θανάση Κουρλαμπά στο ρόλο του Πίτερ και τον Αλέξανδρο Πέρρο στο ρόλο του Τζέρι. Οι τρεις ηθοποιοί ουσιαστικά φέρνουν στη ζωή ένα ιδιόμορφο ménage à trois, καθώς μια εύθραυστη ερμηνευτική επικοινωνία διαμορφώνεται ανάμεσα στην Αν και τον Τζέρι. Η Αν ξεκινά το έργο με την φράση «Πρέπει να μιλήσουμε.» και ο Τζέρι συνεχίζει αρχίζοντας την δεύτερη πράξη με την ερώτηση «Θα ήθελες να μιλήσουμε;». Ο καημένος ο ήσυχος, ήρεμος, πράος, χαμηλών τόνων Πίτερ βρίσκεται στο κλουβί με τα λιοντάρια, με τη θέληση του μπαίνει μέσα και με την βούληση του βγαίνει. 

Το φωτισμένο παράθυρο στο βάθος της σκηνής με την έντονη βλάστηση, παραμένει σταθερά η φυσική υπενθύμιση του ζώου που παραμονεύει πάντα μέσα στον Πίτερ, ενώ η πρωτότυπη μουσική του Νίκου Τσέκου  υποδαυλίζει με επώδυνη μαεστρία τα ζωώδη ένστικτα των ηρώων αυτού του ιδιότυπου ζωολογικού κήπου. 

Πολλές φορές το Θέατρο του Παραλόγου, μπέρδεψε, θύμωσε, ενόχλησε, διασκέδασε το φιλοθεάμον κοινό, ποτέ όμως δεν άφησε το περιθώριο σε κάποιον να αδιαφορήσει, να παραμείνει αμέτοχος. Αν υπάρχει λοιπόν, τουλάχιστον ένα έργο για να εκτιμήσει κι ο πλέον άπειρος θεατής αυτό το είδος, τότε το “At Home at the Zoo” είναι ιδανικό. 

Info Παράστασης