Ελένη Γερασιμίδου @ Boem Radio

Η Ελένη Γερασιμίδου, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τον Αντώνη Ξένο, την Αγγελική Ξένου και τον Ανδρέα Βελέντζα στην επιθεώρηση του Δημήτρη Χαλιώτη, «Μένουμε.. ταπί». Της θέσαμε ερωτήσεις για την παράσταση και τις συνθήκες που βιώνουμε, και απάντησε με την ξεχωριστή της ευθύτητα και μεστότητα, για τον ρόλο της σαν ηθοποιό που «αποτελεί τον ενδιάμεσο του κειμένου», τον ρατσισμό προς τους ηλικιωμένους λόγω καραντίνας,  «το ένστικτο του καλού αποτελέσματος μέσα από μια συγκεκριμένη αισθητική που δεν υποτιμάει τον κόσμο». Ένας άνθρωπος που κάνει τον κόσμο να γελά εδώ και πολλές δεκαετίες, αναφέρεται στις απώλειες που αφήνουν ανεξίτηλα ίχνη, και την μποέμικη συγκατοίκηση με τον σύντροφο και την κόρη της. 

Με ποιον χαρακτήρα από όλους όσους παρουσιάζονται στην επιθεώρηση  «Μένουμε … ταπί» ταυτίζεστε περισσότερο; 

Δεν χρειάζεται να ταυτιστώ με κάποιο χαρακτήρα, αλλά με όσα κρύβονται μέσα στις λέξεις και το περιεχόμενο του κειμένου που αποτελώ τον ενδιάμεσο. Να εισπράξω και να μεταδώσω - ως οφείλω - τις νύξεις που περιέχει η σάτιρα του Δημήτρη Χαλιώτη.

Πόσο εύκολο ή σύνθετο είναι να συνδυάζετε σκηνοθεσία και ερμηνεία στην ίδια παράσταση;

Εντάξει, δεν διέπομαι από καμία «σκηνοθετίλα», αλλά η πείρα μου στην προσέγγιση των ρόλων ίσως να χρησιμεύει με κάποιο τρόπο.

Είστε και η ίδια συγγραφέας, πόσο διευκολύνει η συγγραφική εμπειρία την επιλογή και σκηνοθεσία ενός θεατρικού έργου;

Αυτό που περισσότερο μετράει είναι η ματιά που έχει κανείς για όσα θέλει να επικοινωνήσει, το ένστικτο του καλού αποτελέσματος μέσα από μια συγκεκριμένη αισθητική που δεν υποτιμάει τον κόσμο.

Ποια είναι τα συμπεράσματα σας για την ελληνική κοινωνία από την κρίση της πανδημίας;

Δεν είμαι κοινωνιολόγος για να αποτιμήσω κάτι που τα αποτελέσματα του θα πάρουν πολύ χρόνο ακόμα για να φανούν. Εύχομαι οι συνέπειες αυτού που βιώνουμε να είναι όσο γίνεται λιγότερο επώδυνες για τον κύριο αποδέκτη που είμαστε όλοι εμείς, τόσο σε επίπεδο υγείας όσο και σε ένα ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.

Πώς επηρέασε η διαδικασία του «λοκ ντάουν»  εσάς σαν προσωπικότητα τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο;

Σε προσωπικό επίπεδο με τσάκισε η προοπτική να συνεχιστεί η καραντίνα για τους ηλικιωμένους, πράγμα εντελώς ρατσιστικό. Όσο για το επαγγελματικό είναι αναμφισβήτητα σοβαρό πλήγμα για τον δικό μας κλάδο, αλλά είμαστε μαχητές και θα παλέψουμε να διατηρήσουμε ζωντανή την τέχνη μας.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που σας έχει σημαδέψει στη ζωή σας;

Η ζωή του καθενός σημαδεύεται από στιγμές άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε γεμάτες θλίψη. Οι αναπόφευκτες απώλειες αφήνουν ανεξίτηλα τα ίχνη τους.

Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σας σήμερα αν είχατε κάνει άλλες επιλογές;

Δεν θέλω να φανταστώ μια ζωή  τακτοποιημένη με την μιζέρια της. Ίσως αν είχα τα φόντα να μου άρεσε να τραγουδάω στην όπερα ή να είμαι αστέρι της μουσικής.

Ποια αξία θεωρείτε αδιαπραγμάτευτη;

Της εμμονής σε σταθερές ηθικές αξίες που πηγάζουν από πολιτική ακεραιότητα βασισμένη σε κοινωνική δικαιοσύνη.

Ποια είναι η δική σας ιδέα της τέλειας ευτυχίας; 

Να φυσάει καλοκαιρινό αεράκι από θάλασσα και βουνό λίγο πριν δύσει ο ήλιος.

Θέλετε να μοιραστείτε μια boem στιγμή (μποέμικη) από την ζωή σας;

Είμαστε ο ορισμός της μποέμικης ζωής μετά από 40 χρόνια συγκατοίκησης, έντονων συγκρούσεων και προσωπικού χώρου. Ζούμε σαν φοιτητές με την κόρη μας να μας μαλώνει και να γελάει με τα «μικρά» της όποτε σκοτωνόμαστε. Αυτή είναι η αντίσταση μας στην ανία των συμβατικών σχέσεων. Και βέβαια το διαρκές αλισβερίσι για την επιτυχή λειτουργία της δουλειάς μας.

Η επιθεώρηση «Μένουμε .. ταπί» παρουσιάζεται στην αυλή του Από Κοινού, τηρώντας όλους τους κανόνες για την δημόσια υγεία και ασφάλεια, από Τετάρτη έως Κυριακή. 

Photo credit: Φραντζέσκα Καλπακίδου