Εμπρός… πίσω!

Τρέμε δήμαρχε Πώποτα κι ας είσαι φανταστικός χαρακτήρας δια πνεύματος και χειρός Χάρη Ρώμα. Μήπως τελικά δεν είσαι τόσο φανταστικός, αλλά… φανταστικά (;) μας τα λες και μας τα κάνεις; Έχω την εντύπωση πως στην πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση εν έτει 2015 εσύ θριαμβολογείς. Τελευταία σαν να αντηχεί η ατάκα σου «Εμπρός - πίσω» συνέχεια στα αυτιά μου. Όχι, δεν έχει κολλήσει το τηλεκοντρόλ μου στη συχνότητα του ΑΝΤ1. Ούτε καν στην Sirina TV. Αν κι εκεί το σύνθημα θα ήταν «μέσα-εξώ». Τώρα που το σκέφτομαι, γιατί όχι και «εμπρός - πίσω»...

Επ’ ουδενί δεν αναφέρομαι στην φημολογούμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, στην έξοδο από το ευρώ, στην «φάπα» του ΦΠΑ, στα άτιμα τα ATM, στην κακία του Σόιμπλε, ή ακόμη στο back pack του Βαρουφάκη. Τίποτα δεν με τρομάζει εμένα όσο το σκήνωμα της Αγίας Βαρβάρας (ούτε καν… κυριολεκτικά), τις «ιερές» σαγιονάρες του Γέροντα Παΐσιου, και φυσικά τα -αγαπημένα μου- «ευλογημένα» στυλό που μοιράστηκαν σε μαθητές στην Κομοτηνή προκειμένου να γράψουν καλά στις Πανελλήνιες. 

Αυτό που μου προκαλεί μία κάποια σύγχυση συναισθημάτων και ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο στον εγκέφαλο, δεν είναι η αμφισβήτηση της «ιερότητας» των παραπάνω κινήσεων-πράξεων πίστης, αλλά η ανάγκη των ανθρώπων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να πιστέψουν κάπου. Σε οτιδήποτε… Σε αντικείμενα, σε πρόσωπα, σε θρησκευτικά τερτίπια και «τεχνάσματα» που ανακαλύπτουν κάποιοι προκειμένου να κρατήσουν το ποίμνιο… ποίμνιο, τα σύκα,  σύκα και τα (εκδοτικά) σκάφη, σκάφη! Γιατί μην ξεχνάμε ότι ΟΛΑ αυτά, πέρα από την χειραγώγηση που βολεύει, βολεύει και τις τσέπες των ανθρώπων που «εμπορεύονται» την πίστη. Δεν αναφέρομαι μόνο των εκπροσώπων της εκκλησίας. 

Τελικά σε αυτή την αναθεματισμένη την οικονομική κρίση οφείλονται πολλά. Και δεν πρόκειται για μία κλασική περίπτωση εξιλαστήριου θύματος. Δεν χάνει μόνο το χρήμα την αγοραστική του αξία. Ούτε μόνο οι μισθοί οδεύουν σε επίπεδο Ουγκάντας. Κάποιος σημαντικός, δεν θυμάμαι το όνομά του… μου διαφεύγει, είχε πει πως πρόκειται και για κοινωνική κρίση ή για κρίση κοινωνικών αξιών… κάπως έτσι. Μόνο που αυτή δεν περιορίζεται στο «οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι». Μεταπηδάει και σε άλλα μονοπάτια, άκρως επικίνδυνα. Πολύ πιο πονηρά και σκοτεινά από αυτά της Σάντα Μπάρμπαρα. Το νου σου. Δεν εννοώ τη δημοφιλή σαπουνόπερα των 90s.