ETÚTI Interview

Μετά τον πρώτο κύκλο sold out παραστάσεων, το Γένεσις Νο 2 του Ιβάν Βιριπάεφ από την Ομάδα Θεάτρου ETÚTI σε σκηνοθεσία Καλής Βοϊκλή επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Το Γένεσις Νο 2 του Ιβάν Βιριπάεφ είναι μια «τραγωδία του νοήματος» που καταφέρνει να συνδυάζει το χιούμορ και τον ρεαλισμό, με βαθιά ερωτήματα για το νόημα και την ύπαρξη.

Μιλάει για την ελευθερία και την επιβολή, τη μοναξιά και τη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων.

Μιλάει για τον Θεό και με τον Θεό, που αποτελεί ένα από τα πρόσωπα του έργου.

Αν έδινες εσύ ένα όνομα στη Γυναίκα του Λωτ , ποιο θα ήταν και γιατί ;

Η γυναίκα του Λωτ, στη παλαιά διαθήκη ήταν κάτοικος στη γη της ανηθικότητας, στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Κι όταν ο Θεός αποφάσισε να τα καταστρέψει και να τα εξαφανίσει από το χάρτη σβήνοντας έτσι κάθε ίχνος ακολασίας, εκείνη παράκουσε την θεία εντολή «μην κοιτάξεις πίσω σου». Γύρισε λοιπόν το κεφάλι για να δει από μακριά τις φλόγες να κατασπαράζουν τον τόπο της και ο Θεός τότε την τιμώρησε  μεταμορφώνοντάς την σε στήλη άλατος μες στους αιώνες με το βλέμμα στραμμένο προς την καταστροφή. Και η ιστορία την άφησε χωρίς δικό της όνομα, να προσδιορίζεται μέσα από τον σύζυγό της ως «η Γυναίκα του Λωτ», παρά το μέγεθος των όσων συμβολίζει αυτή η μορφή. Για εμάς πρόκειται για ένα σύμβολο ανυπακοής, αντίστασης που συνδέεται με την περιέργεια, την αμφισβήτηση, την γνώση, αλλά και την τιμωρία. Ποιο όνομα θα μπορούσε να τα χωρέσει όλα αυτά; Μάλλον κανένα. Ίσως αν το επιχειρούσα να έδινα κατι που να κάνει συνειρμούς με το αλάτι, Αρμυρώ, Αλάτιδα ή Αλυσσώ! Βασίλης Σταματάκης

Πιστεύεις τα αρχέτυπα έχουν φύλο; 

Στο συμβολικό μερος του έργου βλέπουμε τον Θεο τη Γυναίκα του Λωτ και τον Προφήτη Ιωάννη. Για μας τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν φύλο. Συμβολίζουν τις έννοιες της εξουσίας, της ανυπακοής, της ευθύνης, της συλλογικής συνείδησης. Η σκηνοθετική προσέγγιση της Καλής Βοικλη μας οδηγεί έτσι σε κάθε σκηνή του έργου να διαλέγουμε όποιο ρόλο θέλουμε εκείνη τη στιγμή με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί και διαφορετικοί συνδυασμοί στη διανομή, ανεξαρτήτως του φύλου των  ηθοποιών. Μαριτίνα Κουτσοχιώνη

Αν ο Θεός σου απαντούσε τι θα σου έλεγε; 

Ο Θεός στο Γένεσις Νο2 δεν έχει απαντήσεις στα ερωτήματα του ανθρώπου. Αμφισβητεί ό,τι υπάρχει γύρω μας , μέχρι και την ίδια του την υπαρξη. Μέσω της απουσίας του, προτρέπει τον άνθρωπο να βρει ο ίδιος τις απαντήσεις στα μεγάλα του ερωτήματα για τη ζωή. Άλλωστε σύμφωνα και με μια φράση του έργου : «δεν μπορούμε να ακούσουμε απάντηση για εμάς τους ίδιους παρά μόνο από το δικό μας στόμα ». Χαριτίνη Χαριτωνίδου 

Αν ο Προφήτης Ιωάννης έγραφε το έργο και η Αντονίνα τα κωμικά στιχάκια τι θα άλλαζε;

Η σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο πρόσωπα του έργου είναι ότι οι στίχοι του Προφήτη Ιωάννη του "Γένεσις Νο 2" επικοινωνούν με το σήμερα. Τα τραγούδια του παίρνουν αφορμή από τα θέματα του έργου και συνομιλούν με καταστάσεις και πρόσωπα της σύγχρονης εποχής, όπως η διαφθορά στην πολιτική, η εμπορευματοποίηση της σάρκας, η ψυχιατρική επιστήμη και άλλα. Από την άλλη η Αντονίνα Βελικάνοβα φτιάχνει έναν κόσμο από πρόσωπα-σύμβολα. Στο έργο της Αντονίνα, τα πρόσωπα είναι ο Θεός και η Γυναίκα του Λωτ, στις συζητήσεις τους ενυπάρχουν βιβλικά στοιχεία, όπως το ψάρι, το αλάτι κτλ. Αν τώρα τα δύο πρόσωπα αντάλλαζαν πένες, νομίζω θα είχαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ο Προφήτης Ιωάννης θα έφτιαχνε ένα φιλοσοφικό και συνάμα ειρωνικό διάλογο με αφορμές από όσα ζούμε σήμερα, ενώ η Αντονίνα θα δημιουργούσε κωμικά στιχάκια με θέματα εξολοκλήρου από την Παλαιά Διαθήκη! Τάσος Κωλέτσης

Όταν χορεύουν ο Θεός και η Γυναίκα του Λωτ αισθάνεσαι ότι είναι ισότιμοι; 

Ο Θεός και η Γυναίκα του Λωτ αποτελούν δύο αντίθετες δυνάμεις στο έργο και σταδιακά στην παράσταση βλέπουμε την απόσταση αυτή ανάμεσά τους να μεταβάλλεται. Άλλοτε μικραίνει και άλλοτε μεγαλώνει. Την τελευταία φορά που θα τους δούμε μαζί , καταλήγουν σε έναν ξέφρενο, ανεξέλεγκτο, απελευθερωτικό χορό που τους ενώνει και αφήνει το αποτύπωμά τους στην αιωνιότητα. Η ένωση, το μαζί, όλα τα εμείς, μοιάζει με το τέλος του έργου ή μήπως είναι η αρχή; Διαλεκτή Πουρσανίδου