Lara Fabian @ Boem Radio

Σας καλωσορίζουμε και πάλι στην Ελλάδα για την επερχόμενη σόλο συναυλία σας στην Αθήνα, τον Μάιο του 2018. Ευχαριστούμε πολύ που δεχτήκατε να απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις του Boem Radio, που είναι χορηγός επικοινωνίας της συναυλίας σας. Mια σειρά ερωτήσεων που αφορούν στην προσωπικότητα και στην καλλιτεχνική σας πορεία.

Στην αρχή της ενήλικης καριέρας σας συμμετείχατε στον διαγωνισμό της Eurovision με μια ιδιαίτερα τιμητική διάκριση για την υπέροχη ερμηνεία σας στο «Croire» το 1988. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από αυτή τη διεθνή διοργάνωση; Θα ξαναπαίρνατε μέρος και με ποια χώρα;

Αν και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, θυμάμαι καλά ότι ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Η Eurovision έχει εξελιχθεί κατά πολύ από το 1988 όμως ήδη και τότε ήταν το μεγαλύτερο διεθνές μουσικό σόου παγκοσμίως. Εμένα με εντόπισε ένας παραγωγός κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας σε ένα μπαρ στις Βρυξέλλες. Ενώ τραγουδούσα ξέσπασε ένας καυγάς ανάμεσα στους θαμώνες και  παρά το ότι καρέκλες εκτοξεύονταν στον γύρω χώρο, με κάποιο τρόπο κατάφερα να διατηρήσω τη συγκέντρωσή μου και να ερμηνεύσω το κομμάτι μέχρι τέλους. Ο παραγωγός ο οποίος βρισκόταν τυχαία στο μπαρ ήρθε στο τέλος και με ρώτησε αν θα ήθελα να συμμετέχω στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Εκείνη τη στιγμή δεν το έλαβα σοβαρά υπόψη μου, στην πραγματικότητα όμως ήταν πολύ σοβαρό. Κι έτσι συμμετείχα με το Λουξεμβούργο στον διαγωνισμό του 1988 και κατάφερα να φτάσω στην 4η θέση, την ίδια χρονιά που η Celine Dion κέρδισε με το “Ne partez sans moi”. Αν και ήταν μια αξιομνημόνευτη εμπειρία παρ’ όλ’αυτά δεν είχε περαιτέρω επιρροή στην επαγγελματική μου καριέρα η οποία ξεκίνησε μετά από αρκετά χρόνια στον Καναδά. Μου αρέσει να παρακολουθώ τον διαγωνισμό τραγουδιού της Εurovision καθώς σου δίνεται η ευκαιρία να ακούσεις μουσική από χώρες που δεν θα άκουγες πουθενά αλλού κι έτσι ανακαλύπτονται και καλλιτέχνες. Σε κάθε περίπτωση δεν τίθεται ζήτημα να συμμετέχω ξανά στον διαγωνισμό. Όπως λέει και η παροιμία «ήλθον, είδον και απήλθον».

Μια από τις εμβληματικότερες ερμηνείες σας είναι το  “Je suis malade”, που τραγούδησε επίσης μια άλλη μεγάλη ντίβα, η  Δαλιδά: ‘’Je suis sale sans toi, Tu m’ as prive de tous mes chants, Tu m’a vide de tous mes mots’’. Υπάρχει κάποια εσωτερική ή προσωπική σύνδεση με την Δαλιδά; Τραγουδήσατε αυτούς τους στίχους σαν να γράφτηκαν προσωπικά για εσάς, σχεδόν ταυτιστήκατε.

Το τραγούδι ερμηνεύτηκε πρώτη φορά από τον Serge Lama που το έγραψε μαζί με την Alice Donna κι έγινε από τότε ένα κλασικό γαλλικό τραγούδι που ερμήνευσαν πολλοί καλλιτέχνες. Πιθανότατα η ερμηνεία της Δαλιδά να είναι μια από τις πιο όμορφες και αξιομνημόνευτες και έγινε αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου της. Κι εγώ το συμπεριλαμβάνω συχνά στις συναυλίες μου. Είναι ένα τραγούδι διαχρονικό καθώς εκφράζει με τον πιο όμορφο τρόπο συναισθήματα που ξεπερνούν τα καλλιτεχνικά σύνορα. Είναι σαν να αποτελεί μέρος θεατρικής παράστασης και χρειάζεται την ειδική μεταχείριση που του αξίζει, πρέπει να βυθιστείς στην ιστορία. Είναι συναφές με την τεχνική του Actors Studio και τις μεθόδους του Στανισλάφσκι και του Στράσμπεργκ. Το κοινό μπορεί να καταλάβει αν η ερμηνεία είναι ειλικρινής ή προσποιητή, δεν μπορείς να «κοροϊδέψεις» αυτό το κομμάτι. Άλλο ένα τραγούδι στο ρεπερτόριό μου ανήκει στην ίδια κατηγορία το “Caruso” του Lucio Dalla. Είναι τραγούδια στα οποία απαιτείται να εδραιώσεις μια συναισθηματική, προσωπική σύνδεση με τους στίχους για να μπορέσεις να τα ερμηνεύσεις με τον κατάλληλο τρόπο.

Έχετε επισκεφθεί δύο φορές τη χώρα μας με τον Μάριο Φραγκούλη, αυτή είναι ουσιαστικά η τρίτη -καθώς δεν κατέστη εφικτή η τελευταία λόγω βροχής. Έχετε μεγάλο fan club στην Ελλάδα και όλοι ανυπομονούν για την πρώτη σόλο συναυλία σας. Επιφυλάσσετε κάποια έκπληξη για το ελληνικό κοινό;

Έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την Ελλάδα και κάποιες από αυτές είχα την ευκαιρία να εμφανιστώ και στο κοινό. Η προηγούμενη προγραμματισμένη συναυλία μου ατυχώς ακυρώθηκε μερικά λεπτά πριν βγω στη σκηνή λόγω της απρόβλεπτης ξαφνικής βροχής λόγω της οποίας αναγκαστικά απενεργοποιήθηκε ο τεχνικός εξοπλισμός. Δυστυχώς, για λόγους ασφαλείας, δεν επετράπη να εμφανιστώ έστω στη σκηνή και να απευθύνω λίγα λόγια στον κόσμο. Ο υπεύθυνος ασφαλείας δεν το ενέκρινε για λόγους ασφαλείας καθώς η σκηνή ήταν μούσκεμα και υπήρχαν παντού βρεγμένα καλώδια. Τελικά ηχογραφήσαμε ένα μήνυμα στο κινητό μου τηλέφωνο και προσπαθήσαμε να το αναμεταδώσουμε από τα ηχεία του σταδίου, είχα ανεβάσει και το αντίστοιχο βίντεο. Μέσω των λογαριασμών μου κοινωνικής δικτύωσης είχα υποσχεθεί ότι θα επιστρέψω στην Αθήνα και επέμεινα να συμπεριληφθεί η Ελλάδα στην περιοδεία μου. Επομένως, είμαι πολύ χαρούμενη που θα πραγματοποιήσω δύο συνεχόμενες συναυλίες στην Αθήνα, μια για να αναπληρώσουμε αυτή που ακυρώθηκε και μια δεύτερη.. 

Μιλάτε τουλάχιστον τέσσερις γλώσσες και τραγουδάτε με άνεση σε δώδεκα. Ως πολίτης του κόσμου πως αντιλαμβάνεστε τα γεωγραφικά και πολιτικά σύνορα και την κινητικότητα των λαών;

Από τις γλώσσες που γνωρίζω η πιο σημαντική είναι η μουσική. Αυτή είναι η γλώσσα που έχω επιλέξει για να επικοινωνώ και να συνδέομαι με τον κόσμο ανεξαρτήτως γεωγραφικών και πολιτικών συνόρων. Έχω την τεράστια τύχη να κάνω συναυλίες σε πολλές χώρες. Σε αυτή την περιοδεία εγώ και το συγκρότημά μου επισκεπτόμαστε την Αμερική, την Ευρώπη, την Νότια Αμερική. Αρχικώς σκοπεύαμε να έχουμε περισσότερες ημερομηνίες για να συμπεριλάβουμε την Ασία και την Αφρική, όμως λόγω της συμμετοχής μου στην κριτική επιτροπή του καναδικού τηλεοπτικού “The Voice” χρειάστηκε να μικρύνουμε την περιοδεία. Θα επιστρέψουμε όμως την επόμενη χρονιά σε νέα περιοδεία με νέο άλμπουμ στη γαλλική γλώσσα.

Μετά την εμπειρία σας και ως ηθοποιός στην ταινία De-Lovely, θα θέλατε να επανέλθετε στην μεγάλη οθόνη και με ποιόν σκηνοθέτη που θαυμάζετε θα θέλατε να συνεργαστείτε; 

Αγαπώ τον κινηματογράφο και πράγματι είχα την ευκαιρία να πάρω μια γεύση από Χόλυγουντ με την μικρή συμμετοχή μου στην ταινία “De-lovely”. Έχω επίσης μια κοντινή σχέση με την κινηματογραφική βιομηχανία μέσα από τις διάφορες συνεργασίες μου για soundtracks, όπως ήταν το “Always” ως θέμα της ταινίας “A.I.” του Spielberg, ή το “The dream within” που ήταν το θέμα της ταινίας “Final fantasy”. Επιπλέον το μουσικό μου πρότζεκτ “Mademoiselle Zhivago” ήταν πολύ κινηματογραφικό καθώς κάθε κομμάτι συνοδεύεται από ένα μικρού μήκους φίλμ, μπορείτε να το αναζητήσετε στο youtube. 

Θα ήθελα να συμμετέχω σε κάποια ταινία αλλά όχι ως ερμηνεύτρια, δεν θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Έχω δεχθεί αρκετές προτάσεις όλες όμως αφορούν στην ερμηνεία και την performance, μπορώ και θέλω να ερμηνεύσω κάτι διαφορετικό. Όσοι για σκηνοθέτες, είναι τόσοι πολλοί…Αγαπώ τόσο τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο όσο και το Χόλυγουντ.

Έχετε  συμπράξει σε εξαιρετικά ντουέτα με πολύ σημαντικούς δημιουργούς. Με ποιους θα επιθυμούσατε να έχετε συνεργαστεί που δεν βρίσκονται πια εν ζωή;

Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες που εξακολουθώ να ακούω και δεν ζουν πια. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα όνομα, καλλιτέχνη που χάθηκε πρόσφατα και νωρίς θα έλεγα τον George Michael. Θα ήταν υπέροχο να είχα συνεργαστεί μαζί του. Είχε υπέροχη φωνή και ήταν μεγάλος καλλιτέχνης, είναι μια τραγική απώλεια…

Διακρίνετε διαφορές, αποκλίσεις ή συγκλίσεις στο ύφος, το είδος και το στίγμα της σύγχρονης μουσικής παραγωγής;

Όπως όλα και η μουσική εξελίσσεται, ιδιαίτερα έχει αλλάξει στον τομέα της παραγωγής. Καθώς διατηρώ τη δική μου δισκογραφική εταιρεία και παράγω τα δικά μου τραγούδια, έχω γίνει από πρώτο χέρι μάρτυρας των αλλαγών στις μεθόδους παραγωγής λόγω της τεχνολογίας από τη μια, επίσης όμως και λόγω οικονομικής αναγκαιότητας από την άλλη. Αυτά προκύπτουν λόγω της αλλαγής των μεθόδων για την μουσική κατανάλωση και λόγω της αλλαγής των επιχειρηματικών μοντέλων στη μουσική βιομηχανία. Πολλοί καλλιτέχνες δυσκολεύονται λόγω αυτών των αλλαγών.  Είμαι χαρούμενη που εγώ διαθέτω μάνατζμεντ το οποίο με κατευθύνει σοφά μέσα σε αυτή τη μετάβαση και διασφαλίζει -εν τω μέσω αυτών των απαιτητικών καιρών- τη δυνατότητά μου να συνεχίζω, ως συνθέτης και ερμηνεύτρια, να παράγω μουσική και να ερμηνεύω τα τραγούδια σε συναυλίες. Αναφορικά με τις αλλαγές στο στυλ, υπάρχει επίσης εξέλιξη όπως και πάντα υπήρχε. Γι’ αυτό κι ένα κομμάτι του ’60 ακούγεται διαφορετικά από ένα του ’70 ή του ’80… Για καλλιτέχνες σαν κι εμένα που συνεχίζουμε να παράγουμε μουσική και συναυλίες στο πέρασμα των χρόνων ακόμα και δεκαετιών, το στοίχημα είναι να βρεθεί κατάλληλη η ισορροπία έτσι ώστε να εξελίσσεσαι μουσικά χωρίς να χάνεις την καλλιτεχνική σου ταυτότητα. Στο τελευταίο μου άλμπουμ με τίτλο “Camouflage” μπορείτε να ακούσετε μια πολύ μοντέρνα μουσική παραγωγή και ηλεκτρονικούς ήχους. Διατηρούνται όμως τα οργανικά, κλασικά όργανα και όλα έχουν την υπογραφή μου, τη φωνή μου ως κέντρο. Δεν προσπαθήσαμε να προσομοιάσουμε στοιχεία μοντερνισμού αντιγράφοντας τις τάσεις, αυτό θα ήταν λάθος. Αν περιπέσεις σε αυτό το λάθος χάνεις τον εαυτό σου, την τέχνη σου, στο τέλος και το κοινό σου…Με το “Camouflage” δημιουργήσαμε ένα άλμπουμ που συμβαδίζει με την εποχή και ταυτοχρόνως είναι ένα «Λάρα Φαμπιάν άλμπουμ».

Είναι τελικά η μητρότητα η ύψιστη αγάπη, είναι αυτό που μπορεί να κινητοποιήσει εσωτερικά μια γυναίκα;

Η μητρότητα είναι όντως μια πολύ σημαντική πτυχή της ζωής μου, πιθανότατα η σημαντικότερη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το να μην έχεις παιδιά κάνει τη ζωή λιγότερο σημαντική. Η αγάπη της μητέρας είναι άνευ όρων. Το να είσαι γονιός θέτει τα πάντα σε προοπτική και σε κάνει να αναθεωρείς τις προτεραιότητές σου στη ζωή. Αυτό είναι επίσης χρήσιμο στην ορθή θεώρηση και για όλα τα άλλα, όπως η δόξα, η επιτυχία και οι απογοητεύσεις, η κριτική.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι; Πιστεύετε ότι τα παραμύθια έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα;

Δεν υπήρξα ποτέ ο τύπος του κοριτσιού που γοητεύεται από τα παραμύθια και τις πριγκίπισσες ή γοητεύεται με την ιστορία του πρίγκιπα. Μου αρέσουν τα κινούμενα σχέδια και οι ταινίες animation. Μου αρέσει η ταινία του Tim Burton “Nightmare before Christmas” καθώς και οι χαρακτήρες του και από τις τελευταίες κυκλοφορίες animation ξεχώρισα την “Coco”. Αν έπρεπε παρ΄ όλα αυτά να ονομάσω ένα παραμύθι θα διάλεγα το «ασχημόπαπο». Η ιστορία και το μήνυμα που μας περνάει μιλάει για την απόρριψη, για την αποδοχή του εαυτού, για το να είσαι διαφορετικός και την ίδια στιγμή όμορφος έτσι όπως είσαι. Σχετίζομαι περισσότερο με αυτή την ιστορία παρά με το όμορφο κορίτσι που φοράει το γυάλινο γοβάκι για να πάει στον χορό. 

Φαίνεται ότι έχετε πάντα μια διακριτική αίσθηση του χιούμορ και είμαι σίγουρη ότι η μεταγλώττιση θα ήταν ένα είδος «απελευθέρωσης» για σας. Διαθέτετε την άνεση του αυτοσαρκασμού διατηρώντας παράλληλα την προσωπικότητα μιας ντίβας. Πόσο σημαντικό είναι το γέλιο στην καθημερινότητά σας και ποιος σας κάνει να γελάτε με την καρδιά σας αυτοστιγμεί;

Το γέλιο και το χιούμορ είναι εξόχως σημαντικά. Μια μέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη μέρα. Πιστεύω ότι η αίσθηση του χιούμορ που διαθέτω προέρχεται από τις βελγικές καταβολές μου, οι Βέλγοι έχουν μια σουρεαλιστική αίσθηση του χιούμορ και αυτοσαρκαστική διάθεση. Δεν παίρνουν τους εαυτούς τους σοβαρά υπόψη κι αυτό είναι κάτι που εγώ εκτιμώ πολύ, ειδικά όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά… Ο άνθρωπος που με κάνει να γελώ κάθε μέρα είναι η κόρη μου, είναι τόσο αστεία κι έχουμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ.

Αν επιστρέφατε στο παρελθόν σε ποια εποχή θα θέλατε να ζήσετε και ως τι; 

Ειλικρινά δεν επιθυμώ να επιστρέψω στο παρελθόν. Παρ’ όλες τις προκλήσεις μέσα από τις οποίες περνάει η εποχή μας, αν το δούμε από μια μεγαλύτερη οπτική γωνία, ζούμε σε μια εποχή που οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, λιγότερος κόσμος πεθαίνει από ασθένειες που θεραπεύονται ή ακόμα και από πείνα, κακή διατροφή ή πολέμους. Αντιλαμβάνομαι ότι ζούμε σε δύσκολη εποχή αλλά οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν ακόμα χειρότερη. Δεν είμαι άνθρωπος της νοσταλγίας. Προτιμώ να ζω στο παρόν και να προσπαθώ να εστιάσω στο τι μπορούμε να πράξουμε εδώ και τώρα για να καλυτερεύσουμε την κατάσταση. Σίγουρα υπάρχουν πολλά που και μπορούν και πρέπει να γίνουν για να βελτιώσουμε τα πράγματα. Η απάντηση στις προκλήσεις της εποχής μας δεν είναι μια μηχανή του χρόνου.

Στα παιδικά σας χρόνια θέλατε να υπάρχει μια χαραμάδα φωτός στην πόρτα. Υπάρχουν φόβοι που διαρκούν από τότε;

Ο φόβος είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας του οργανισμού. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξής μας στη ζωή επίσης αλλάζουν και οι φόβοι μας. Υποθέτω ότι φοβόμουν το σκοτάδι όπως τα περισσότερα παιδιά. Ως ενήλικη, αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι μήπως τα αγαπημένα μου πρόσωπα αρρωστήσουν ή πληγωθούν. Ας προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε τους φόβους μας στη σωστή τους διάσταση ως φυσικούς μηχανισμούς κι ας προσπαθούμε το καλύτερο για να προστατεύουμε τους εαυτούς μας χωρίς να χανόμαστε μέσα στην παράνοια. 

Κι ύστερα από αυτά τα «σοφά λόγια» περνάω σε μια πιο αστεία είδηση: Πάντα φοβόμουν τα πουλιά κι ακόμα έχω μια φοβία. Ξέρω ότι δεν έχει λογική, παρ’ όλα αυτά ισχύει…

English Version

We would like to welcome you to Greece once again, for your solo concert in Athens, in May 2018. We would also like to thank you for answering a few questions that BOEM RADIO , sponsor of this concert, has. It is a set of questions concerning your personality and career.

1. In the beginning of your (adult) career, you took part in the Eurovision Song Contest in 1988, receiving a special award for your wonderful performance in “Croire”. What are your recollections of this international competition? Would you participate again? If yes, with which country?

Although this has been a very long time ago, I remember it well, it was an extraordinary experience. Eurovision has evolved a lot since 1988, but already back then, it was the biggest international music show in the world. A producer had spotted me during a live performance in a bar in Brussels. While I was singing, a fight among guests erupted. And somehow, while chairs were flying around in the bar,  I managed to keep my focus and performed my song till the end. The producer, who, by chance, was in the bar, came afterwards to me and said “Would you like to participate in the Eurovision Song contest” ? I did not take it serious at that moment, but it was actually very serious. And so, I represented Luxembourg at the contest in 1988, and managed to become 4th.  That year, Celine Dion won with “Ne partez pas sans moi”. It was a memorable experience, however, it remained without any consequences for my career. It took me several more years for my professional career to pick up, and that happened in Canada. I love to watch the Eurovision Song Contest, as it gives us the opportunity to listen to music from countries which we would nt hear elsewhere. And to discover artists. However, there is no question for me to participate again. As the saying goes, “Been there, done that, bought the t-shirt”

2. One of your best performances is “Je suis malade” that another great singer sang, Dalida: ‘’Je suis sale sans toi, Tu m’ as prive de tous mes chants, Tu m’a vide de tous mes mots’’ Is there an internal or personal connection with Dalida? You sang these verses/lyrics as they were written for you, you identified with them.

This song is actually a song first performed by Serge Lama, who co-wrote it with Alice Donna. It has since become a classic of French chanson, and has been interpreted by many artists. Dalida’s version is probably one of the most amazing and memorable ones. It had become an essential part of her repertoire. And I include it in my concerts regularly too. It is one of those songs who do not get old, as they express emotions in the most beautiful way, that do not know any cultural frontiers.  This song is as much about singing as a theatrical performance. To give it the proper  treatment it deserves; one has to immerse himself in the story. It is comparable to the Actor’s studio techniques, the Method Acting developed by Stanislavski and Strasberg. The audience can feel if the performance is sincere or fake. You can’t “fake” this song.. Another song in lmy repertoire, “Caruso”, by Lucio Dalla, is in a similar category. You need to establish an emotional and personal connection  with the story in these songs, to be able to perform these properly. 

3. You have visited our country twice with Marios Fragoulis. This is actually the 3rd time, as it was not possible for you to perform the last time because of the rain. You have a huge fan club in Greece and everybody can’t wait to see you in your first solo performance. Do you have any surprise for the Greek audience?

I have been lay times in Greece, and had the chance top perform also a few times. The last concert was unfortunately cancelled a few minutes before I was supposed to walk on stage, due to the unexpected rain storm that shut down the technical equipment. I was not even allowed, for insurance  reasons, to walk on stage and at least say a few words. The representative of insurance company wouldn’t allow it for safety reasons, as the stage was all soaked and cables were wet..We ended up recording a message on my smartphone, and tried to play the audio on the speakers of the sports arena. In that video, which I ve posted on. My social media, I had made the promise to come back to Athens. And I have insisted that Greece be included in this tour. I am therefore very happy to do two consecutive nights in Athens, one to make up for the last one, and a second one..

4. You speak four languages at least and can sing in 12. As a global civilian, how can you perceive the geographical and political borders and peoples’ mobility?

The most important of my languages is music. This is the language I have chosen to communicate and connect with people, independently from geographical and political frontiers. I have the immense chance to perform in may countries; This tour will have brought me and my band to the USA, to Europe, to South America. We had initially foreseen to have more dates,; including in  Asia and Africa, but, my participation to the TV show “The Voice” in Canada as a judge required us to shorten the tour. But we will be back on tour next year, with a new album in French. 

5. After your experience as an actress in “De-Lovely” movie, would you like to return to the big screen? If yes, with which director you admire would you like to cooperate?

I love movies, and I had indeed the chance to get a taste of Hollywood in my small part in the movie “De-lovely”. I have also been close to the film industry through the various soundtrack collaborations , such as the theme song for Spielberg’s “A.I.” movie, “Always”. Or the theme song to the movie  “Final fantasy” , titled “The dream within”. 

My musical project “Mademoiselle Zhivago” was also a very cinematographic one, as it was accompanied by a short film for each song. You can find it on YouTube. I would love to participate in a film project. But I would like my part to be not about a singer, that would not bne very interesting. I have received several proposals; but they all have a part for me playing a singer, performer. I am can and would like to play another character; As for directors, there are so many.. I am as much a fan of European cinema, as of Hollywood. 

6. You have cooperated with very important composers/artists in duets. With whom that are no longer alive would you like to have worked together?

There are so many great artists that I still listen to and who have passed away. If I had to give a name; of an artist who we have lost  recently and way too early, I would say:  George Michael. I would have loved to work with him.   He had such a beautiful voice, what a great artist.. and what a tragic loss this is.. 

7. Can you discern any differences, deviations or convergences in the style, kind and mark of the modern music productions?

Like everything, music also evolves; Especially the way we produce music has changed. As I own my label and produce my own songs, I have witnessed first hand the changes in the production methods caused by technology on the one hand, but also economic necessity on the other. This is due to the changing ways of music consumption, and the changes in the business models of the music industry. Many artist are in difficulty due to these changes I am happy to have a management that accompanies me wisely through this transition; making sure that I ca, as a song writer and performer, still make music and live from my music in these challenging times. In terms of style changes, there is also an evolution, but there always has been. This is why a song from the 6Os sounds different then one from the 70 , or 80s.. For an artists,  like me, who has the chance to continue making music and perform throughout years and even decades; the challenge is to find the right balance of evolving musically, without loosing our artistic identity . In my last album “Camouflage”, you will hear a very modern production, and electronic sounds; But you will still have organic and classic instruments, and have my signature, my voice, in the center; we were not trying to simulate modernism by coyping trends, that would be a mistake. If you do this mistake, ayou lose yourself, your art,  and , ultimately, your audience.. With “Camouflage”, we created an album that is well anchored in our time, and that is in the same time very much a “Lara Fabian album”. 

8. Is finally, motherhood the ultimate act of love? Is this landmark an action that can motivate internally a woman?

Becoming a mother is indeed a very important point in my life, and probably the most important thing . However, that does not mean that not having kids makes lives meaningless.  A mother’s love is inconditional. And being a parent  puts everything else in perspective, and makes you review your priorities in life. And it helps also look at  everything else, such as fame, success and defeats, critics,  with a pinch of salt. 

9. Which fairytale is your favorite one ? Do you believe that fairytales are closely related to reality ?

I have never been a fairytale or a “princess” type of girl, getting excited for the prince charming to kiss the princess. I love cartoons and animation movies; I loved Tim Burton’s “Nightmare before christmas” and his characters. And I loved “Coco”, among recent animation films. But if I really had to name a fairytale, probably the “Ugly Duckling”. The story and lesson it tells , is about rejection, acceptance of yourself, about being different and in the same time being beautiful as we are. It is  much more relevant story then a pretty girl putting on a glass shoe and dancing in a ball. 

10. You seem to have a subtle sense of humor and I am sure that dubbing would be a kind of liberation for you. You have the ability to display a kind of self-sarcasm and at the same time you can maintain the personality of a diva. How important is laughter in your everyday life? Who can make you laugh?

Laughing and humor is extremely important; A day without laughter is a day wasted. I believe my sense of humor comes from my Belgian background, Belgians have a sense for surrealism and self-deprecating humor. They don’t take themselves serious, and that something that I appreciate a lot. Especially when there are  so many people who take themselves so serious…The person who makes me laugh everyday is my daughter, she is so funny, and we share the same sense of humor. 

11. If you could return to the past, in which era  would  you  like to live and as what ?

I honestly do not wish to return to the past. Despite all the issues that our societies go through, looing from a wider angle, we live in an age where humans live longer, where we have less people dying from curable diseases, or even from hunger or malnutrition, or wars . I know we live in difficult times, but any other age in humankind’s history was even worse. I am person who does not like nostalgia. I prefer to be in the present, and try to focus on what we can do now and here to make things better. And there is a lot that we can and have to make better. the answer to the challenges of our times is not a time machine.

12. During your childhood you wanted to have a ray of light under the door. Are there any fears that still exist in your life?

Fear is a natural mechanism for protection. As we evolve in our lives, our fears change too. I might have been afraid of obscurity as many kids. As an adult, the thing I fear most is that my lived ones might get ill or hurt . As long as we treat fears as what they are, natural mechanisms, and make the best to protect ourselves, without loosing ourselves into paranoia. And , after these wise words, on a funnier note: I have always been afraid of birds, And I still have a phobia. I know, it does not make sense, but so it is..