Mark Eitzel

Ο Mark Eitzel των American Music Club, ο τελευταίος ρομαντικός τροβαδούρος, έρχεται στην Ελλάδα μετά από δέκα και πλέον χρόνια στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας του. Ο «χρονικογράφος των χαμένων ψυχών» θα εμφανιστεί στις 4 Μαΐου στο Tiki Bar στο Κουκάκι και στις 5 Μαΐου στο Sol στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας τα τραγούδια του σε μια σόλο, ακουστική εμφάνιση με την κιθάρα του.

Ο Mark θα ερμηνεύσει κλασικά αγαπημένα κομμάτια των American Music Club, όπως τα 'Western Sky', 'Blue and Grey Shirt' και 'Johnny Mathis' Feet', αλλά και υλικό από τους προηγούμενους προσωπικούς δίσκους του. Επίσης, θα παρουσιάσει νέο υλικό από το καινούργιο άλμπουμ του, που ηχογραφεί αυτήν την περίοδο.

Ο Mark έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα και έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Το 2002 ηχογράφησε στη χώρα μας το άλμπουμ του 'The Ugly American', το οποίο περιλάμβανε νέες ερμηνείες τραγουδιών των American Music Club, παιγμένες από Έλληνες μουσικούς της ρεμπέτικης σκηνής. Ο Μανώλης Φάμελλος, ο οποίος συμμετείχε ως μουσικός, ανέλαβε και την παραγωγή του δίσκου. Το άλμπουμ ανακηρύχθηκε από το UNCUT ως ένα από τα καλύτερα των τελευταίων 30 ετών.

Στο τελευταίο του σόλο άλμπουμ, 'Hey Mr Ferryman', είχε παραγωγό τον Bernard Butler (Suede, Duffy) και θεωρήθηκε ένα από τα κορυφαία της καριέρας του. Το UNCUT έγραψε «ο Eitzel στην πιο αιχμηρή και αυθεντική του εκδοχή», ενώ το Q Magazine έγραψε ότι είναι «το καλύτερο άλμπουμ του εδώ και χρόνια». Το Pitchfork είχε γράψει για εκείνον:

«Αν η φωνή του Leonard Cohen διηγείται την πορεία του χρόνου που περνά και του Levon Helm την απώλεια όσων αγαπάς, τότε η φωνή του Eitzel μιλά για τους δύσκολους δρόμους που ακολουθούμε αναζητώντας τον εαυτό μας.»

Υπάρχουν φωνές που δεν χρειάζεται να κραυγάσουν για να ακουστούν. Φωνές που ψιθυρίζουν ιστορίες στις σκιές, που αντηχούν στις σιωπές της νύχτας, που βρίσκουν ομορφιά στις ρωγμές της ζωής. Ο Mark Eitzel είναι μια τέτοια φωνή. Από τις πρώτες του μέρες με τους American Music Club μέχρι τη σόλο πορεία του, έγραψε τραγούδια σαν γράμματα που δεν στάλθηκαν ποτέ. Οι στίχοι του είναι παράθυρα που κοιτούν σε έναν κόσμο μελαγχολικό αλλά γεμάτο φως, ένα μέρος όπου η απώλεια και η ελπίδα κρατούν σφιχτά τα χέρια.

Αν υπάρχει ένας τρόπος να μιλήσεις για την αγάπη, την απογοήτευση, τις μικρές στιγμές που μοιάζουν αιώνιες, τότε ο Mark Eitzel τον βρήκε. Δεν υπήρξε ποτέ σταρ – και δεν το ήθελε. Ήθελε απλώς να τραγουδήσει για όσους χάνονται στη σκιά, για εκείνους που ερωτεύονται δυνατά και φεύγουν σιωπηλά, για όσους ξέρουν πως η ζωή είναι ένα τραγούδι που παίζει ξανά και ξανά, πάντα με μια νέα ρωγμή στη μελωδία.

Το 2025 επιστρέφει στην Ευρώπη με νέες και παλιές μελωδίες, σαν καρτ-ποστάλ από μια ζωή γεμάτη ιστορίες. Δεν έχει σημασία αν οι αίθουσες είναι γεμάτες ή αν τον ακούν μόνο λίγοι μυημένοι. Η φωνή του θα συνεχίσει να τραγουδά για όσους ξέρουν πως η θλίψη μπορεί να είναι όμορφη, πως η ελπίδα δεν χρειάζεται να φωνάζει, και πως, μερικές φορές, ένα τραγούδι αρκεί για να κρατήσει όλο το βάρος του κόσμου.

Ο Mark Eitzel δεν είναι απλώς ένας τραγουδοποιός· είναι ένας αφηγητής ιστοριών, ένας καλλιτέχνης που βρίσκει ποίηση στη μελαγχολία. Ως frontman των American Music Club, του συγκροτήματος που έδωσε φωνή στους χαμένους και τους ρομαντικούς, αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης με πορεία τεσσάρων δεκαετιών, έχει δημιουργήσει ένα ξεχωριστό μουσικό σύμπαν. Ο Guardian τον χαρακτήρισε «τον σπουδαιότερο εν ζωή Αμερικανό στιχουργό», ενώ το Rolling Stone τον βράβευσε το 1991 ως Τραγουδοποιό της Χρονιάς.

Η μουσική του Mark Eitzel είναι ένα ταξίδι στη λεπτή γραμμή μεταξύ απώλειας και ομορφιάς, ένα συγκινητικό χρονικό της επιθυμίας και της εφήμερης μαγείας της ζωής. Είτε μέσα από τις κινηματογραφικές συνθέσεις των American Music Club, είτε μέσα από την εσωστρεφή ατμόσφαιρα της προσωπικής του δουλειάς, δημιουργεί τραγούδια που αντέχουν στον χρόνο, που μιλούν σε όσους ξέρουν πως η θλίψη μπορεί να είναι γοητευτική, πως η αγάπη δεν χάνεται αλλά μεταμορφώνεται, και πως, στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει δεν είναι παρά μια μελωδία που συνεχίζει να αντηχεί μέσα μας.

Ο Mark Eitzel είναι ο ποιητής των αθέατων κόσμων, των κόσμων που ψιθυρίζει ο άνεμος και δεν αγγίζει το φως, των κόσμων που κρύβονται ανάμεσα στις νότες, των κόσμων της φαντασίας που ανθίζουν μόνο στη σιωπή.

Πληροφορίες Εισιτηρίων

Τιμές Εισιτηρίων

Οι τιμές εισιτηρίων ξεκινούν από 15 ευρώ

Σημεία Προπώλησης

Ηλεκτρονικά: more.com

τηλεφωνικά 211 7700 000

more spots

Nova | Public | Ευριπίδης | Viva Spot Τεχνόπολης

Tiki Bar

Φαλήρου 15, 117 42, Αθήνα

210 9236 908

Μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον Mark Eitzel και τους American Music Club

Ο Mark Eitzel ξεκίνησε να γράφει μουσική ως έφηβος στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Το πρώτο του συγκρότημα, The Cowboys, ήταν μια punk μπάντα που σχημάτισε το 1980, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Columbus του Ohio, κυκλοφορώντας ένα single. Το 1982, ο Eitzel μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και σχημάτισε τους American Music Club (AMC). Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, 'The Restless Stranger' (1984-85), κυκλοφόρησε από τη Grifter Records, με εμφανείς επιρροές από τους Joy Division.

Μετά από αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, το 1987 κυκλοφόρησαν το 'Engine', διαμορφώνοντας τον χαρακτηριστικό τους ήχο – έναν ιδιαίτερο συνδυασμό folk, Americana και post-punk, που αργότερα ονομάστηκε slow-core.

Το 1988 κυκλοφόρησαν το εμβληματικό 'California', που περιλάμβανε κομμάτια όπως τα 'Firefly', 'Western Sky', 'Jenny' και 'Blue & Grey Shirt', φέρνοντάς τους στην Ευρώπη για τις πρώτες τους συναυλίες και διευρύνοντας το κοινό τους. Ακολούθησε το 'United Kingdom' το 1989, ενώ το 1991, με την κυκλοφορία του 'Everclear', ο Eitzel ανακηρύχθηκε «Τραγουδοποιός της Χρονιάς» από το Rolling Stone.

Αυτό τους έδωσε συμβόλαια με τη Virgin και τη Warner Records, και το 1992 κυκλοφόρησαν το 'Mercury', ένα από τα αριστουργήματά τους. Ακολούθησε το 'San Francisco' και συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Την επόμενη χρονιά, όμως, η μπάντα έμεινε χωρίς δισκογραφική εταιρεία, οδηγώντας τον Eitzel σε σόλο καριέρα με την κυκλοφορία του '60 Watt Silver Lining' (1996), ενώ η μπάντα διαλύθηκε.

Ακολούθησαν τα 'West' (με τον Peter Buck των R.E.M.) και 'Caught In a Trap I Can't Back Out Of...' (με μέλη των Yo La Tengo και Sonic Youth). Το 2001 πειραματίστηκε με ηλεκτρονικούς ήχους στο 'The Invisible Man', ενώ το 2002 κυκλοφόρησε τα 'Music For Courage and Confidence' και 'The Ugly American'.

Οι American Music Club επανενώθηκαν το 2003 για μια sold-out συναυλία στο South Bank Centre του Λονδίνου και κυκλοφόρησαν το 'Love Songs For Patriots' το 2004, περιοδεύοντας σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Το 2008, το 'The Golden Age' έλαβε διθυραμβικές κριτικές, με το UNCUT να το ανακηρύσσει «το καλύτερό τους άλμπουμ από την εποχή του 'Mercury» και τον Guardian να χαρακτηρίζει τον Eitzel «τον μεγαλύτερο εν ζωή στιχουργό της Αμερικής».

Το 2009, ο Eitzel διέλυσε ξανά το συγκρότημα και κυκλοφόρησε το 'Klamath', που το UNCUT χαρακτήρισε «το καλύτερο σόλο άλμπουμ του μέχρι τότε».

Το 2010, ο Eitzel έγραψε το μιούζικαλ 'Marine Parade' για το Brighton Festival, ακολουθούμενο από άλλα τρία μιούζικαλ. Κατά την ηχογράφηση του 'Don't Be A Stranger' (2011), υπέστη καρδιακή προσβολή, καθυστερώντας την κυκλοφορία του άλμπουμ μέχρι το 2012. Το 2017, κυκλοφόρησε το 'Hey Mr Ferryman'.

Ο Mark και οι AMC έχουν μοιραστεί τη σκηνή με καλλιτέχνες όπως οι Bob Dylan, Nick Cave, Cat Power, The Replacements και Pearl Jam. Έχει τραγουδήσει με τους The Divine Comedy, οι οποίοι διασκεύασαν τα 'Animal Pen' και 'Johnny Mathis' Feet'. Η ερμηνεία και η στιχουργική του έχουν συγκριθεί με εκείνες των Nick Drake και Leonard Cohen.

Το 2025 θα κυκλοφορήσει ένα box set των American Music Club, καλύπτοντας τα χρόνια 1982-1990.