Medeamaterial (Μήδειας Υλικό) – Κριτική

«Αχ, | Ας έμενα το άγριο ζώο που ήμουνα | Πριν με κάνει ένας άντρας μια γυναίκα | Μήδεια η βάρβαρη Τώρα παρατημένη | Μ’ αυτά τα χέρια μου της βάρβαρης | Τόσο στεγνά τσακισμένα τρυπημένα χέρια | Θέλω τον κόσμο να κόψω στα δύο | Να κατοικήσω στο κενό ανάμεσα Εγώ | Ούτε γυναίκα ούτε άντρας »

Ο Heiner Müller έγραψε το θεατρικό τρίπτυχο «Ερημωμένη Όχθη» «Μήδειας Υλικό» «Τοπίο με Αργοναύτες» μεταξύ 1974-1982. Ο μύθος της Μήδειας, ένα σύμβολο του Ξένου, του Άλλου, « Εγώ ούτε γυναίκα ούτε άντρας» όπως χαρακτηριστικά τοποθετείται η Μήδεια, μην αναγνωρίζοντας φύλο, γένος, φυλή. Αλλά, τι βλέπει ο θεατής σ’ αυτήν την Μήδεια; 

Η Ευφροσύνη Μαστρόκαλου, σκηνοθετεί το έργο του Müller, μεταχειριζόμενη σύγχρονα μέσα, βίντεο - προβολή, ηχητικό περιβάλλον αλλά και μεταχειριζόμενη τη φωνή των ηθοποιών σαν να πρόκειται για φωνές που αναδύονται από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας. 

Ο Βασίλης Καραμπούλας, είναι ο Ιάσων, η παραμάνα, είναι ο λόγος του κόσμου, είναι η Άλλη Πλευρά, ο Παρατηρητής. Ο λόγος του τόσο απερίφραστα αποστασιοποιημένος, στέκεται μετέωρος στην ιστορία της Μήδειας, δίνοντας την σύγχρονη οπτική στο μύθο αυτής της μυστηριώδους παρουσίας στην ιστορία της Γυναίκας, ίσως ένα μοναδικό αρχέτυπο μητριαρχίας, που δεν αναγνωρίζει εξουσία επί του ατόμου. Η παρουσία του, η ερμηνεία του, δίνει το πλαίσιο για να αναπτυχθεί η Μήδεια της Ελεάνας Γεωργούλη, μια Μήδεια μοναδική, αγέρωχη, με αστείρευτη ενέργεια, με δυναμική πολυδιάστατη, σωματική, λεκτική, φωνητική, μια Μήδεια που την ερωτεύεσαι.

Ο χώρος του Black Box στο Bios, γίνεται το ιδανικό περιβάλλον ανάμεσα στους πέτρινους τοίχους και τις κολώνες, όπου η Μήδεια κρύβεται ανάμεσα στις σκιές, ο Ιάσων αναζητά το «σήμα» ακούγοντας έναν ακατάληπτο λόγο, που μόνο στο τέλος της παράστασης αρχίζεις να αναγνωρίζεις. Αυτή η κλασσική κίνηση που τινάζεις τα ρούχα σου, στην Ελεάνα Γεωργούλη γίνεται τελετουργικό, καθώς εξέρχεται αυτού του ποταμού και είναι έτοιμη να επιβιβαστεί στο άρμα του ήλιου. Η φωνή της πίσω από την κολώνα, τόσο διαφορετική από αυτή που ακούς όταν βρίσκεται μπροστά της, η επίκληση της «Ιάσων, Ιάσων, Ιάσων… σαν να μπερδεύεται ο τόνος και να την ακούς να λέει «Ίασον», αλήθεια ποιος να θεραπευτεί, ποιος να γιατρέψει την παράνοια των ανθρώπων;

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, μέσα στο λεωφορείο άκουγα έναν τουρίστα να μιλά στο τηλέφωνο για την παράσταση της Μήδειας, λέγοντας συγκεκριμένα “ una Medea”, και μου έκανε τόση εντύπωση αυτή η τοποθέτηση του, «μια Μήδεια». Αυτή η παράσταση της Ευφροσύνης Μαστρόκαλου είναι ταυτόχρονα «μια Μήδεια» και «Η Μήδεια», τόσο αβίαστα έχει σκύψει πάνω στον μύθο της που ο χρόνος σταματά, σ’ αυτό το σύμβολο του απόλυτου, του άναρχου, του θεϊκού. 

Στοιχεία Παράστασης

Μετάφραση: Νίκος Φλέσσας, Σκηνοθεσία: Ευφροσύνη Μαστρόκαλου, Ηχητικός Σχεδιασμός: Κορνήλιος Σελαμσής, Σκηνικά:  Δημήτρης Ταμπάκης, Κοστούμια:  Βασιλεία Ροζάνα, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Επιμέλεια κίνησης: Δρόσος Σκώτης, Visuals  Commodor:  Σοφία Παπαδοπούλου, Διονύσης Σιδεροκαστρίτης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Λιανοστάθη 

Παίζουν: Βασίλης Καραμπούλας, Ελεάνα Γεωργούλη

BIOS-Black Box, Πειραιώς 84, τηλ.: 210 3425335

Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη, 21.00 (έως 7 Ιουνίου,εκτός 30 και 31 Μαΐου)

Διάρκεια:70 λεπτά

Εισιτήρια: Κανονικό, 12 ευρώ, Μειωμένο/Φοιτητικό 10 ευρώ