One Leg Mary - Interview

Οι One Leg Mary είναι ένα συγκρότημα που δεν μπορείς εύκολα να κατηγοριοποιήσεις βάσει του ήχου τους. Παίζουν ένα μείγμα indie, alt rock, post punk/hardcore, math rock με ήρεμες Instrumental στιγμές που εναλλάσσονται με κιθαριστικά ξεσπάσματα. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τον 3ο τους δίσκο “On The Quiet”, ο οποίος εκτός του ότι έχει όμορφο artwork, συνεχίζει την πολύ καλή μουσική «παράδοση» των δύο προηγούμενων. Μπορείτε να κατεβάσετε τόσο αυτόν όσο και τις προηγούμενες δουλειές τους στο bandcamp του συγκροτήματος. Η μουσική τους άποψη είναι τόσο ενδιαφέρουσα και «τρελή» όσο και ο λόγος τους, που αποκαλύπτεται στην κάτωθι συνέντευξη. 

Αρχικά πείτε μας λίγα λόγια για εσάς: Από πότε υπάρχετε ως “One Leg Mary” και από πού προέκυψε το όνομα;

Καλησπέρα Κωστή. Παίζουμε μουσική από τα λυκειακά μας χρόνια με διάφορες μπάντες και φίλους, από όπου προέκυψαν ανά καιρούς πολλά σχήματα. Ουσιαστικά, σαν One Leg Mary παίζουμε περίπου από το 2010.Το όνομα ήταν κάτι τυχαίο, δεν προσπαθήσαμε να είμαστε cultάκιες, αλλά δεν καταφέραμε να το αποφύγουμε κιόλας. 

Η μουσική σας έχει στοιχειά από Indie, alt rock, math rock, post punk/hardcore και πολλά άλλα. Είναι οι επιρροές σας από αυτά τα είδη ή απλώς προκύπτει ως αποτέλεσμα; 

Εννοείται πως επηρεαζόμαστε άμεσα από τις επιρροές μας, όπως επίσης και από τις καινούριες κυκλοφορίες που ανακαλύπτουμε κάθε τόσο. Ωστόσο δεν θέτουμε ποτέ κάποιο βέτο όσον αφορά το είδος. Προσπαθούμε να παίζουμε ότι μας κατεβαίνει, ευτυχώς ή δυστυχώς, αλλά φαντάζομαι ότι και αυτό γίνεται στα πλαίσια μιας επαναληπτικότητας και των σταθερών μουσικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν τον καθένα από τους τέσσερις μας.

Θεωρείτε ότι η μουσική σας αποδίδεται καλύτερα στους δίσκους σας ή όταν παίζεται ζωντανά;  

Πιστεύουμε ότι και τα δύο έχουν την τιμητική τους ανά φάσεις. Σίγουρα προσπαθούμε να παράγουμε τους δίσκους μας έτσι, ώστε το αποτέλεσμα να είναι απολύτως χαρακτηριστικό της μουσικής αισθητικής που θέλουμε να περάσουμε. Για εμάς είναι σημαντικό η μουσική αναπαραγωγή να μην υστερεί της ζωντανής εκτέλεσης, αλλά προφανώς τα δύο έχουν μεγάλες διαφορές. Ένα δυνατό και πετυχημένο live ποτέ δεν μπορεί να είναι το ίδιο με την ακρόαση ενός cd μέσα σε ένα αμάξι π.χ. Οπότε θα σου απαντήσω ότι σε ένα κακό και ξεκούρδιστο live μας (συμβαίνει συχνά) καλύτερα θα είναι να εμπιστευτείς το δίσκο.

Έχετε παίξει live από support στους “Tides From Nebula”, μέχρι το “Boiler” μαζί με τους Kalpa και τους Minerva Superduty, με τον κόσμο να φτάνει μέχρι έξω. Ποιο είναι αυτό που προτιμάτε; Support σε μεγάλο συγκρότημα ή μικρότερο live μεταξύ γνωστών σας συγκροτημάτων;

H αλήθεια είναι ότι έχουμε κάνει μόνο δύο support lives σε ξένα συγκροτήματα και η ατμόσφαιρα μας φάνηκε λίγο κρύα και απόμακρη (ή απλά παίξαμε σκατά, δεν θυμάμαι). Συνεπώς από την μέχρι τώρα εμπειρία μας, σίγουρα προτιμάμε τα live με φίλους γιατί εκεί έχουμε νιώσει πιο οικεία και άνετα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα σκάσουν και καλύτερες φάσεις με ξένα συγκροτήματα στο μέλλον. 

Είναι ιδέα μου ή προτιμάτε να ακολουθείτε έναν πιο “underground” δρόμο; Όχι μόνο ως μουσική, ως πεποίθηση γενικά.

Δεν είμαστε απολύτως σίγουροι ως προς τα πλαίσια και όρια  του underground, αλλά, όπως είπα και πριν, συνήθως προτιμάμε lives με οικεία ατμόσφαιρα, προσπαθούμε πάντα να είμαστε τίμιοι απέναντι στον κόσμο που έρχεται να ακούσει και βέβαια να το απολαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι κάθε φορά και περισσότερο.

Θεωρώ ότι και οι 3 δίσκοι σας έχουν πολλαπλά επίπεδα ακρόασης, με αποκορύφωμα τον πιο πρόσφατο (On The Quiet). Με κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις και κάτι «καινούριο» στην μουσική σας, η οποία αλλάζει αναλόγως της συναισθηματικής κατάστασης που την ακούς. Συμφωνείτε; Είναι κάτι που το επιδιώξατε; 

Ευχαριστούμε πολύ για αυτή την παρατήρηση, είναι κάτι που και για εμάς ισχύει και μακάρι να ισχύει και για τον κόσμο που μας ακούει. Σίγουρα επιδιώκουμε την αλλαγή σε κάθε καινούργιο δίσκο, χωρίς βέβαια να μπορούμε να ελέγξουμε τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που μπορεί να δημιουργεί η μουσική ανά ακρόαση. Όπως ξαναείπα, προσπαθούμε να παίζουμε χωρίς να θέτουμε μουσικά όρια και κυρίως να γράφουμε κομμάτια, τα οποία είναι συναισθηματικά έντονα και η ακρόαση τους να μας γεμίζει για αρκετό καιρό αργότερα. 

Στίχοι και μουσική. Τι έρχεται πρώτο και πως; Τζαμάρισμα ή ιδέες από το σπίτι;

Τα τζαμαρίσματα είναι δυστυχώς σπάνιο φαινόμενο για εμάς, καθώς δεν έχουμε ιδιαίτερα πολύ χρόνο για πρόβες, αλλά ούτε σταθερό χώρο όπου προβάρουμε. Η συλλογική σύνθεση είναι πολύ σημαντική για εμάς, οπότε κοιτάζουμε πάντα οι καινούριες ιδέες να έχουν χώρο για πειραματισμό και κοινή συμμετοχή κι από τους τέσσερις. Όσον αφορά τους στίχους, πάντα έρχονται δεύτεροι, αλλά σε συνδυασμό με τις φωνητικές γραμμές είναι συχνά απαραίτητοι για να φτάσουμε στη τελική μορφή του κάθε τραγουδιού.

Πόσο εύκολο είναι να ασχοληθείς με το rock (στην όποια μορφή του) στην Ελλάδα του σήμερα;

Α, είναι πανεύκολο, απλά παίζεις. Κι αν έχεις και φίλους, παίζεις μαζί τους. Και μετά, λίγο οι μπύρες λίγο ο εγωισμός, λίγο η αφραγκίαση...μπαμ! Προτού το καταλάβεις τους έχεις σκοτώσει όλους και έχεις μείνεις μόνος σου πάλι. Και μετά φυλακή. Κρίμα δεν είναι; Ξανασκέψου το.

Συγκρότημα/καλλιτέχνης που ντρέπεστε να παραδεχτείτε ότι ακούτε;

Ε δεν μπορούμε να πούμε, αφού ντρεπόμαστε.

Κάποιο αστείο/περίεργο περιστατικό από live;

Ο Δράκος με τον Μίλι συχνά χορεύουνε waltz, πριν ανεβούμε να παίξουμε.

Θέλετε να μας πείτε μερικές πληροφορίες για το επερχόμενο live της 8ης Απριλίου; 

Ευχαρίστως. Παρουσιάζουμε, παρέα με τους Pale Oaks, το τελευταίο μας album “On The Quiet”, το Σάββατο 8 Απριλίου στο Ρομάντσο. Θα έχουμε Cds και Vinyls του δίσκου (courtesy of SweetOhm Recordings & Spinalonga Records), γενικότερα καινούριο merch και πολλή όρεξη. Ελπίζουμε να σας δούμε εκεί, ευχαριστούμε πολύ για το interview!

Οι One Leg Mary θα παίξουν στο Ρομάντσο στις 8/4. Ώρα έναρξης στις 21:00, είσοδος €3. Περισσότερες πληροφορίες στο facebook event