Πρώιμη άνοιξη – έρωτας στην πόλη

Σήμερα που λες, με την υπέροχη λιακάδα που έχει εδώ και πολλές μέρες, σκεφτόμουν  τα πράγματα που μπορεί να αντικρίσεις ξαφνικά μπροστά στα ανύποπτα μάτια σου και να σου αλλάξουν όλη τη μέρα, να σε κάνουν να χαμογελάσεις...

Που λες, χτες το πρωί φτάνω στο σταθμό του ηλεκτρικού και χάνω το τρένο στο παρατσάκ. Για κάποιο λόγο δεν εκνευρίστηκα, είχα και ωραία μουσικούλα στ’ αυτιά και όλα μια χαρά! Έχω που λες αρκετό χρόνο για να έρθει το επόμενο τρένο και χαζεύω γύρω - γύρω. Και το μάτι μου πιάνει ακριβώς απέναντί μου σε μια μεταλλική μπάρα κάτω απ το στέγαστρο, 2 περιστέρια στο ωραιότερο χορό που τους επιτάσσει η φύση να εκτελέσουν. Εκείνον τον ερωτικό.

Το θηλυκό, μικρόσωμο και γκρίζο, κοίταζε ακίνητη τον αρσενικό. Τι υπερθέαμα, ο τύπος είχε φουσκώσει τα πούπουλα τόσο πολύ που έμοιαζε διπλάσιος, χόρευε με μετρημένα βήματα και συγκεκριμένο ρυθμό πάνω στη μπάρα ένα βαλς που μόνο εκείνος άκουγε, ένα-δύο-τρία-τέσσερα, ράμφισμα στο σίδερο, κάτι σαν υπόκλιση και πάλι απ την αρχή. Με μια χάρη αντρική, λεβέντικη, σα να βλέπεις επαγγελματία χορευτή να δίνει παράσταση μόνο για σένα. Η θηλυκιά δεν έδινε δικαιώματα, παρακολουθούσε σκεφτική να αποφασίσει αν ο τύπος τελικά της κάνει, αν έχει όλα τα προσόντα που ζητά για των πατέρα των πιτσουνιών της, τον παρατηρούσε ντροπαλά μεν (με το ράμφος σκυμμένο), αυστηρά δε, ούτε ένα χαμόγελο δεν του ΄σκασε. Εκείνος απτόητος, συνεχίζει το βαλς, ένα-δύο-τρία-τέσσερα, μέχρι που ξαφνικά εκείνη (η σκροφίτσα) απλώνει τα φτερά κι εξαφανίζεται. Χωρίς εξηγήσεις, έτσι στην ψύχρα.

Πτοημένος ο δικός σου από την χυλόπιτα ξεφουσκώνει τα φτερά και σκύβει το ράμφος σε ένδειξη μεγάλης απογοήτευσης. Έλα όμως που το σκηνικό δεν είχε τελειώσει. Μια ετέρα μικρά, που παρακολουθούσε το όλο σκηνικό πετά σχεδόν αμέσως δίπλα του και του ρίχνει ένα ράμφισμα στο ράμφος. Κάτι σα φιλί, τι σα φιλί δηλαδή, καλύτερο κι από φιλί. Αναστατώθηκε ρε φιλενάδα το παλικάρι, φουσκώνει σε χρόνο dt,  ανακτά άμεσα τα κέφια του και πάει να ξεκινήσει το χορό. Δεν χρειάζεται όμως, η μικρή τον έχει ήδη παρακολουθήσει όταν κόρταρε την προηγούμενη και ξέρει τι άντρα έχει βρει. Εκείνος προσπαθεί να κάνει γύρες κι εκείνη τον κόβει και τον φιλάει. Συνέχεια. Αλήθεια σου λέω, τον φιλούσε και ήταν απίστευτο και υπέροχο!

Φιλήθηκαν αρκετές φορές, ράμφος με ράμφος και η σεμνή μικρά λυγίζει τα πόδια και κάθεται με την κοιλιά στο σίδερο, ετοιμάζεται να του δοθεί εντελώς αδιάφορη για τα αδιάκριτά μου μάτια. Εκείνος απλώνει τα φτερά και κάθεται πάνω της, έχει βλέμμα θριαμβευτή και εραστή Λατίνου, έχει ακριβώς αυτό που θέλει.

Ωραία ε; Μπααααα... με το που βολεύεται ο όμορφος και πάει να ξεκινήσει το έργο του εμφανίζεται σχεδόν απ το πουθενά ένας άλλος μάγκας πέφτει πάνω του και τον διώχνει απ τη μικρά. Προσπαθεί ο μάστορας να βολευτεί αλλά εκείνη σηκώνεται φανερά εκνευρισμένη και τον διώχνει από πάνω της. Πηγαίνει δίπλα στον άλλον τον καημένο που τον είχε λυπηθεί η ψυχή μου. Τον ξαναφιλάει αλλά εκείνος μάλλον έχει πτοηθεί τόσο πολύ απ όλα αυτά που είναι άτονος. Ήρθε το τρένο. Γαμώτο και ήθελα να δω τι θα γίνει. Γαμώτο....