Σπουδαία Ερείπια – Κριτική

Τετάρτη 26 Αυγούστου, 7:30μμ στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, το φως από τον ήλιο που δύει αμβλύνει το περίγραμμα των εκθεμάτων. Στην χορταριασμένη ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Ζέας ένας Χορός από πετούμενα ζωύφια βουίζουν ρυθμικά. Δύο πέτρινα λιοντάρια στο βάθος επιβλέπουν. Έξι ερμηνευτές ξεκινούν μια σπείρα αφήγησης των ταξιδιωτικών εντυπώσεων του Σατωβριάνδου, του Αμπού, του Τάκερμαν, της Λυτ κι άλλων Ευρωπαίων που επισκέφθηκαν τον τόπο του Περικλή, του Λεωνίδα, των Νυμφών και των Θεών του Ολύμπου από τα μέσα του 16ου έως τον 19ο αιώνα. 

Το δρώμενο «Σπουδαία Ερείπια. Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών (16ος - 19ος αιώνας), είναι μια άσκηση αυτοσχεδιασμού από εξαιρετικούς ηθοποιούς. Η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη, είναι σχεδόν σχεδίασμα, ενώ το βάρος πέφτει στους ώμους των ερμηνευτών, οι οποίοι επιστρατεύουν κάθε δυναμική και ταλέντο – ειδικά οι Πάρις Θωμόπουλος (κλαρινέτο) και Βασίλης Παπαδημητρίου (μπάσο κλαρινέτο) που επενδύουν την ερμηνεία εαυτών και συναδέλφων με μουσική υπόκρουση. Είναι υπέροχο να παρακολουθείς τον Αινεία Τσαμάτη, καθώς βυθίζεται στην ατένιση της Σπάρτης, την στιγμή που ο Πάρις Θωμόπουλος γίνεται ένας γκρινιάρης και φλεγματικός Αμπού και η Νατάσα Σφενδυλάκη εκστασιάζεται με τις πηγές του Φλεριού,ενώ οι Δήμητρα Χαριτοπούλου και Ελευθερία Παγκάλου συντονίζουν τις περιηγήσεις τους. Ο Βασίλης Παπαδημητρίου, με την υπέροχη φωνή του μας μεταφέρει στην προτεσταντική εντύπωση επί του Ελλαδικού χώρου. 

Τα κείμενα της παράστασης χωρίζονται σε πέντε θεματικές ενότητες, τις οποίες προλογίζουν αριθμητικά οι ηθοποιοί, και αφορούν στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Νάξο, την Σπάρτη ενώ εκτείνονται χρονικά κατά την Οθωμανική κυριαρχία και μετέπειτα. Εάν έπρεπε να απαντήσω στο ερώτημα του θεματικού άξονα, πιθανότατα θα επέλεγα την φράση του Τάκερμαν, δια στόματος Αινεία Τσαμάτη «η φαντασιακή σύλληψη της πραγματικότητας», μια συνθήκη που διαπερνά όλο το δρώμενο συνολικά, αλλά απουσιάζει της αισθητικής αποτύπωσης στα σκηνικά αντικείμενα και τα κοστούμια με σύγχρονες παρασπονδίες (πλαστικό μπιτόνι, ρολόι χειρός με ηλεκτρονικό καντράν κ.α.). Η επιλογή των κοστουμιών υπακούει στον χρωματικό άξονα περισσότερο παρά σε μια ενδυματολογική σύλληψη, αν και υπάρχουν στοιχεία εξαιρετικά ενδιαφέροντα όπως το μπαμπού σακίδιο πλάτης. 

Συνολικά όμως, το δρώμενο «Σπουδαία Ερείπια», επιτυγχάνει να ανανεώσει την διασύνδεση του κοινού με τον φυσικό αρχαιολογικό χώρο, και να εντείνει την πρόσληψη του χρόνου ως προς τα εκθέματα αλλά και την ιστορία όπως αυτή αποτυπώθηκε από τους Ευρωπαίους περιηγητές. Στο τέλος αυτό που απομένει είναι μια γνήσια, ενθουσιώδης και δροσερή ερμηνεία των κειμένων από τους ηθοποιούς, που αναγεννά την περιέργεια για ένα είδος λογοτεχνίας, αυτό της ταξιδιωτικής, που κατέχει μια ιδιαίτερη θέση παγκόσμια και έχει δώσει ένα μεγάλο κομμάτι της στην Ελλάδα.