Τι θα πει να είσαι Bon Viveur Part I

Να πίνεις κρασί, τρώγοντας αχλάδι και ροκφόρ

Να κρέμονται μες στη ντουλάπα σου εξηνταδυό φουλάρια και εσάρπες και κασκόλια παρδαλά, τα φοράς δεν τα φοράς

Να χτυπά το κινητό σου ολοταχώς, να σε καλούνε σε βεγγέρες, σε τραπεζώματα και σε γιορτές και να μην προφταίνεις, αλλά να πηγαίνεις τελικώς, γιατί δεν γίνεται αλλιώς

Να προτιμάς δυο μερούλες με αυγό και σαλατίτσα σπίτι, αλλά την Τρίτη κοκτέιλ σε ταράτσα εξωτική και κέρασμα στο κορίτσι με την πέρλα στ’ αυτί

Να ταξιδεύεις όσο μπορείς, μα πιότερο, να σχεδιάζεις τα μελλοντικά ταξίδια

Να ανοίγεις το σπίτι σου σα να’ τανε παράθυρο, να μπαίνουνε οι φίλοι κι οι εραστές σαν ηλιαχτίδες και να το ζεσταίνουν

Να χορεύεις τάνγκο με τριαντάφυλλο στο στόμα, μια ωραία δεσποινίδα απ’ τη μέση βαστώντας

Να βαστάς την ομπρέλα φορώντας τα δερμάτινα γάντια της γιαγιάς σου τ’ ανεπανάληπτα, κι ας μη βρέχει πολύ, κρύο ας μην έχει

Να λογαριάζεις τα λεφτά σε βιβλία, ποτά, φαγιά, δίσκους και παπούτσια, για σένα, για την οικογένεια, για φίλους, για έχοντες ανάγκη πραγματική

Να μαγειρεύεις στην πετίτ γκαρσονιέρα μεν ,με τον τρόπο του σεφ δε: πιπέρι τριμμένο, άφθονα μυρωδικά και τσαχπινιά στο σερβίρισμα

Ν’ ανάβεις στο μπάνιο κερί και να βάζεις BoemRadioλίγο προτού λιώσεις κάτω απ’ το καυτό νερό

Να πηγαίνεις λαϊκή και ν’ αγοράζεις ένα ματσάκι ανεμώνες για το βάζο στο χωλ ή για τον κούκλο γείτονα

Να φοράς γοβάκια στο σπίτι, με τσιγάρο στο στόμα και στα χέρια στιλό, με κιλότα σατέν και με δίχως σουτιέν

Να περπατάς στο δρόμο με χαμόγελο, να ραίνεις την πόλη καλημέρες και χαιρετούρες

Να φυλάς στο ντουλάπι φίνο λικέρ και μαύρη σοκολάτα στο συρτάρι

Της σουρλουλούς Γεωργίας Δρακάκη