Το Προξενιό της Αντιγόνης - Κριτική

Ο Στρατηγός, ο Πατέρας, η Θεία και ο Προξενητής περιμένουν ανυπόμονα τον Δάσκαλο. Ο Δάσκαλος είναι ερωτευμένος με την Αντιγόνη. Θέλει να παντρευτεί τώρα. Την Αντιγόνη δεν την έχει δει ποτέ. Τι σου είναι τα προξενιά! 

Για τον υπερρεαλισμό η συγχώνευση του ονειρικού και του αληθινού αλλά και ο έρωτας και το χιούμορ είναι ουσιαστικά στοιχεία, και φυσικά το έργο του Βασίλη Ζιώγα που γράφτηκε το 1958, βρίθει αυτών. Στο «Προξενιό της Αντιγόνης» ο θεατής εκτίθεται στην αντιπαράθεση διαφορετικών συστημάτων: από την μια ο Δάσκαλος με το ασυμβίβαστο του Έρωτα ως αντίδοτο της Μοναξιάς κι από την άλλη η οικογένεια της Αντιγόνης που σεβόμενη την κοινωνική συνθήκη αισθάνεται το βάρος μιας εν δυνάμει «γεροντοκόρης», μιας απογόνου που θα πρέπει να γλυτώσουν από το βάρος της. Ο Προξενητής είναι απαραίτητος για να συμβιβάσει τα δύο μέρη, αν και φτάνει στα άκρα προτείνοντας την εξίσωση του ζευγαριού ως βιολογική κατάσταση. 

Η σκηνοθεσία της Εύας Βλασσοπούλου, αφήνει το έργο να μιλήσει μόνο του, με προσοχή και μελέτη στην διδασκαλία των ρόλων – συμβόλων που ερμηνεύουν με αστείρευτη ενέργεια οι Βασίλης Βηλαράς, Κλείτος Κωμοδίκης, Γρηγόρης Μπαλλάς, Νικόλας Παπαδομιχελάκης και η ίδια η σκηνοθέτης. Η χρήση ενός «τυχαίου» αντικειμένου, που διόλου τυχαίο δεν είναι καθώς εκπροσωπεί το σχήμα του ατόμου από το οποίο αποτελούμαστε και στο οποίο αναλυόμαστε σαν σύνολο, είναι τόσο ευφάνταστη και κωμική. Τα κοστούμια αναδεικνύουν τους ρόλους και την κοινωνική συνθήκη, αν και σε ένα υπερρεαλιστικό έργο θα περίμενε κανείς μια δημιουργική διαστροφή. 

Σαν θεατής, με την εν λόγω παράσταση, έχεις το ελεύθερο να προσεγγίσεις το έργο και με έναν καθαρά συμβολικό τρόπο, ακόμα κι αν δεν τιτλοφορείται ως «συμβολικό». Είναι στην διακριτική ευχέρεια του θεατή να αποσπάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από την παράσταση ανάγοντας τους ρόλους σε καταστάσεις, δηλαδή την Αντιγόνη ως άξονα της Αρχαίας Ελλάδας και να επανατοποθετήσει το έργο σε μια άλλη διάσταση μεταπολεμικής κριτικής. Πιθανόν να είναι αυθαίρετη αυτή η προοπτική, αλλά υφίσταται και αυτή η ιδιότητα του θεατή να αντιμετωπίζει κριτικά μια παράσταση κι είναι ίσως και επιβεβλημένη.

Στοιχεία Παράστασης

Σκηνοθεσία: Εύα Βλασσοπούλου, Σκηνικό -Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου, Ελένη Κανακίδου, Σόνια Σαμαρτζίδου, Σχεδιασμός φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη, Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου, Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλιάνα Δουλάμη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Βηλαράς, Εύα Βλασσοπούλου, Κλείτος Κωμοδίκης, Γρηγόρης Μπαλλάς, Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Θέατρο του Νέου Κόσμου, Κάτω Χώρος, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 11743, Αθήνα

Παραστάσεις: Τετάρτη έως Σάββατο 21:15 και Κυριακή 19:00 ( μέχρι 1/4/2018)

Εισιτήρια: Τετάρτη-Παρασκευή  Κανονικό 13€ Φοιτητικό 10€, Ανέργων 8€

Σάββατο-Κυριακή Κανονικό 14€, Φοιτητικό / Ανέργων 12€

Διάρκεια: 85 λεπτά